________________
४१७ जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. जेमाटे कोटी बगमे इव्य देवाने ढुं समर्थ बुं एवं सांजलीने ते गुणधर कोटीश्वरनी शधिये पण असंतुष्ट थको बोलतो हवो के हे सिमपुरुष! तुं मुजने मंत्र आप्य के जे सकलसंपदानुं बीज के तेवारे सिमपुरुष बोल्यो हे गुणधर : कोटीसोनैया माग्य अथवा तुजने गमेतो शो कोटी सोनैया माग्य ते ढुं आपुं पण जे महाकष्ठेकरी सधाय डे एवा मंत्रनुं तहारे गुं प्रयोजन के ? मंत्र साधवो महाविषम में जीववानी अाशा मूकीने महा कप्टें सधाय ने तेतो कोइ महापुण्यवंत होय तोज ते मंत्रने सिरसनी पे रें साधी शके ए मंत्र साधतां लगारेक जो बल पडे तो प्रेतनीपेरे महाथ नर्थ नीपजे मेंपण महोटे कप्टेंकरीने साध्यो ले माटे तुं शव्य माग्य ते आपुं.
ते सांजलीने गुणधर विचारतो हवो के दुं बीजा जनमां तो अग्रेसर @ माटे अत्यंतशक्तिवालाने झुं दुःसाध्य , समर्थने अवहेवायोग्य गुं ने ? बुद्धिवंतने कयुं शास्त्र अगम्य , दृढ जठराग्निवालाने गुं अपथ्य , महाबलवंतने गुं असाध्य रे एम जूता अनिमानेंकरीने जस्यो एवो गुण धर कोधिबालकनी पेठे मंत्रनी याचनानो कदाग्रह न मूकतो हवो. तवारे योगिये ते निपुणताना निधान एवा गुणधरनुं दाक्षिण्य जाणी विधि श्राना ये सहित सर्वसंपदाना संस्कारनी पेरे पोतें गुणधरने मंत्र आप्यो.
हवे ते गुणधर मंत्र पामीने अात्माने कृतार्थ मानतो ते सिह पुरुषनी आज्ञा लइ आनंद पामतो सुसीमापुरी नगरीयें आव्यो. त्यां पोताना मा माने मंदिर रह्यो मामायें पण गुणधरने आदरें राख्यो. एकदा समये ते गुणधरें पोताना मामाने सर्व पोतानो अनिप्राय संनलावी सर्व सामग्री तैयार करी एकलो निर्नयथको कालीचौदशनी रात्रिये स्मशानमां ावी होमादिक क्रियाविधि सांचवीने योगिनी पेठे निश्चलमनेंकरी महाबिदाम णा उपसर्ग सहेतो अमगथको मंत्रसाधवा बेठो.
हवे एने वैतालें अनेक नपसर्ग कस्या पण एकाग्रचित्तथकी चल्यो नही तेवारे ते वेताल अत्यंत कोपायमान थइ तेने कुंजारना चकनी पेनें नमा ववा लाग्यो एवामां नूमिमांहेथकी अत्यंत आकरा बिहामणा एवा घुघुवा टशब्द प्रगट थया. तेवामां वली आकाशथकी अतिशय नयंकर एवायाकंद शब्द थवा लाग्या. बीजी दिशायें वली महोटा यंत्रमा घाली जलमनुष्यनी नूमिकानी पेरे पीलता हवा तेना जयेंकरी व्याकुल थवाथी गुणधरनी चेत