________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ४१७ जोजन वेला थइ. तेवारे ते सिमपुरुष थोडीवार ध्यानकरीने जाणीयें पूर्वे तैयारकरीज मूक्या होय नही तेम सिंहकेसरिया मोदक गुणधरने आपीने कह्यु के तने नावे त्यांसुधी तुं सुखे जम्य; जेम जोजनवेलायें प्रादुणाने ज माडीये तेम तेणें गुणधरने जमाज्यो. वली साँजे घेवर साकरसहित गु णधरने खवराव्या. बीजे दिवसें घी साकर सहित लापशी जमाडी, संध्या ये मनोहर खादिम खवराव्यां. त्रीजे दिवसें प्रनातें शालिदाल घृतादिक सूखडी अने संध्याकालें लापशीनुं जोजन कराव्यु, चोथे दिवमें प्रनातें मां मादिक, संध्याये सूरखडी आदिक, एम दिवसें दिवसें नवनवि रसोइ देखीने विस्मय पाम्यो थको ते गुणधर पोताना चित्तमां विचारवा लाग्यो के ए नाथी महारं कार्य थशे एम जाणी विनीतशिष्यनी परे तेनी सेवा चाकरी करतो रहे. यतः॥ परगुणगहणं बंदा,युवत्तणं हिअमकक्कसंवयम् ॥ निञ्चम दोसगहणं, अ मंतमूलं वसीकरणं ॥१॥ नावार्थः-पारका गुण वखा गवा,तेने अनुयायी थइ वर्तवू, मीठां मीनं वचन बोलवां,नित्य कोश्ना दो पन कहेवा ए मंत्र मूल विनानुं चालतुं वशीकरण ले ॥१॥ ___ एकदा ते गुणधर, हर्षेकरी जक्तिथी राजी करेलो एवो कपटरहित ते मंत्रसिहपुरुष ले तेने पूबतो हवो के हे स्वामी ! तमोने आ कल्पवृद सरखी वांबित आपवानी शक्ति क्याथी प्राप्त थ? ते सांजली सिहपुरुप बोल्यो हे नश्क ! ढुं पूर्वे दारिडी हतो ते धनउपार्जवाने अर्थे पृथ्वीमां नमतां कोश्क देनरहित दयावंत प्रकृतियें उत्तम एवा एक कापालिकने में दीठो तेने में महारा दारिदिपणानुं स्वरूप कह्यं ते सांजलीने ते दीनार्तवत्सल दयावंत एवा कापालिकें मुजने एक वेतालनो मंत्र शीखव्यो तेने में विधि सहित साध्यो तेना योगेकरी मारे आदि प्रगट थाय ने तेना महिमा थकी हुँ जे चिंतकुंडं ते नीपजे डे माटे हे गुणधर ! ढुं तुजने पण दि वंत करीश एवी सिहपुरुषनी वाणी सांजलीने संतुष्टमान थको एवो ते गुणधर तेनो सेवक थने रह्यो घणुं धन पामवानी आशाथी तेनीसाथें गुणधरने केटलाएक दिवस मार्गमां व्यतीत थया.. ___ अन्यदा ते सिमपुरुष कहेतो हवो के हांथी ताहरो देश वामदिशायें हूंकडो ने अने हुँतो दक्षिण दिशायें वेगलो जवानो माटे हे सखे ! हे नक ! तुं कहे के तुजने केटलिक संपदानी इला जे तेटली हुँ नीपजा,