________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ४११० ना नाती एम नष्टचेतन थवाथी दुर्दैवना योगेंकरी मंत्रनुं पद विसरी गयो तेने वारंवार संजारे पण सांजरे नही जेम दारिस्निा हाययकी चिंतामणि रत्न जाय तेम पद जतुं रयुं एटले वेतालने बल जड्यो तेवारे महाविक राल थइने बोल्यो के हे उष्ट ! तुं सत्वेकरी नपुंसक सरखो थइने मुजने व श करवाने वांडे ने माटे तुं तहारा करेला कर्मनां फल जोगव्य एम कही निनबीने महाकोधे धमधमतो थको एक काष्टनो लकुटो लश्ने जेम धा नना मुडाने कुटियें तेम ते वैताल गुणधरने मारतो हवो. तेथी गुणधर परराट करतो धरतियें लोटतो हवो. नारकिनीपेरे पोकार करतो तरक डतो हवो धिःकार ने मंदनाग्यना धणी ते गुणधरने, मंगोराना प्रहारथी मूळ आवी शरीरनी कांति करमाइ गइ सुका लाकडा जेवो चेप्टारहित थ पड्यो तेवारे प्रनातें गुणधरनो मामो खबर कहाडवा आव्यो ते गु गधरने मडदा सरखो देखीने महाखेद पामी गुणधरने त्यांथी नपाडीने घेरल
आव्यो. तेणें घणी महेनतें औषधेकरी साजो कस्यो. पनी आदर सहि त जयस्थल नगरें पोहोचाडी संतोषीने प्रीतिपूर्वक घणी आसना वासना करी मामो पोताने घेर आव्यो. तिहां गुणधरने जोस्ने गुणाकरने घणीज करुणा उपनी अहो जू गुणाकरनु उत्तमपणुं केवु जे. जे तुब माणसनी उपर पण दया राखे बे. अने गुणधरतो गुणाकरनी शदि संपदा सांजली तथा देखीने अंतःकरणनेविषे रूिप अनियेंकरी बलतो हवो.
अन्यदा गोप्यपणे देदीप्यमान एवा सुवर्ण सरखा रथमांहे बेगथका केटलांएक माणस राजानी सनामां आवी कहेवा लाग्यां के हे राजन ! महापुरी नगरीना स्वामिनो पुत्र तेजसार नामें कुमार ने तेने नाग्ययोगें सु वर्णपुरुष मल्यो तेने जेवारे गाजते वाजते घेर लश् आव्यो तेवारें राजपुत्रने स्वप्नमध्ये आवीने देवें कह्यु के परिव्राजकनो जे सुवर्णपुरुष सिह थयो ने ते, जयस्थल नगरनो रहेवासी पद्मशेठनो पुत्र गुणाकर दे तेना पुण्यथी थयो बे. ते महानाग्यवंत ले माटे ए सुवर्ण पुरुष ते गुणाकरने घेर स्थिरपणे रहेगे; माटे हे राजन् ! अमारा राजाना दुकुमथी ते सोनाना पुरुषने रथ मां.बेसाडीने अमे शहां लश् आव्या बैयें. देवनिमित्त वस्तुनुं जावु आव पोतानी श्वायें होय माटे हे नाथ ! ए सुवर्णनरने तमे तरत गुणाकरने प्रसाद प्रकरो दिव्यवस्तु राजायें प्रजाने आपी प्रसन्न करवी.