________________
४०६ जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. कांक ब्रांति पडी गइ ले वली गुणाकर करतां महारामां घणा गुण बे; तो पण महारा गुणनुं लोक वर्णन करता नथी माटे ए लोकप्रवाहे पज्या मूख देखाय डे तुलबुदिना धणी जे. लोकने ए ब्रांति पडी गइ ने माटे एनी साथें फरवाथी मुजने शो लान ? साहामी महारा गुणनी हानि थाय ने, मदारी महोटाइ जाय डे, प्रायः परनी पूढे चालवु परने अनुया यी थइ रहे ते हीगुंज ने वली तेथी गुणहानि अने परवश्यपणुं थाय डे. यतः ॥ परानुगामी परवऋदर्शी, परान्ननोजी परचित्तरंजी॥ परप्रवादी पर वित्तजीवी, सर्वेप्यमी स्युर्गणिनोऽपि निंद्याः ॥१॥ नावार्थः-परने पुंठे चाले, पारकां मुख जुवे, पारकुं अन्न जमे, पारकुं चित्त राजी करे. परनी निंदा करे,पारके विते जीवे,ए सघना गुणी होय तो पण ते निंदवा योग्य थाय ॥१॥
तेमाटे ढुंए गुणाकरने मूकी शीघ्रपणे देशांतरें जर लक्ष्मी उपार्जिने म हारा नाग्यनी कीर्ति देखाडु, ज्यां सुधी ए गुणाकर महारी साथे ने त्यां सुधी मुजने लान नथी आज करियाणामां लान घणो ने यहां वस्तु प ण घणी सोंधी ते नेश्ने परदेशमां मोंघी वेचीश ए गुणाकर तो कायर वे ते एकलो गुंकरशे, हुँ तो एनो सर्व कारभार चाले बे जो ढुं न हो नंतो ए सीदाय जेम अांधलाने लाकडी होय तो चाली शके नहीं तो हेरा न थाय तेम ए महाराविना हेरान थशे जेमां धननपार्जवानी कला होय तो तेनी बीजी कला पण प्रमाण थाय तेज जगतमा पूजाय अन प्रति ष्ठापामे तेने मित्रपण घणा थाय ते कला तो महारी पासे .
एम विचारीने ते गुणधर सङ थइ मित्रने कह्याविना घणा मनोरथ साथें अनेकजातनां करियाणां जरी लक्ष्मी कमाववामाटे देशांतरें चाव्यो. कोक मलता पुरुपने कहेतो गयो के तुं गुणाकरने कहेजे जे गुणधर दें शांतरें गयो एम कहीने पोते वाचालयको चालतो अचलष्टथ्विीने चलाय मान करतो चाट्यो जाय के जू मित्राश्मां वली पिणुं. .
हवे गुणधर मित्र देशांतरें गयो एवी वात कोकना मुखथी सांजलीने तेने मलवाने अर्थे गुणाकर मित्र उतावलो उतावलो तेनी पनवाडे तेने म लवा चाल्यो जेम महादेवनी पळवाडे पार्वती उतावली जाय तेम असूरी वेलायें पण नगर बाहेर केटलिएक नूमि मूकी गयो अहो जू मित्रने म लवानो प्रेम ! एवामां तो सूर्य अस्त थयो तेवारें कुमति उर्जननी पेरें चं