________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ४०५ नो त्याग ते देशथी,अने जे सर्वथा स्त्रीनो त्याग ते सर्वथी शीलवत कहियें, __ तथा तपधर्म ते बनेदे बाह्यतप अने बनेदें थान्यंतरतप ए बारनेदनां तप में एथकी जे दुःसाध्यकार्य होय ते सुसाध्य थाय.अने निकाचित या करा कर्मनो क्ष्यकरी मोदें जवाय. तथा नावधर्म ते अनित्यादिक बार नेदें नावना नाववी ते सर्वधर्मनुं मूल बीजक ने अने संसारनो नाश करनार जे.
ए चारप्रकारनो धर्म जो समकेत सहित आराधे तो जीव मोहरूप लक्ष्मी नपार्जे एटला माटे हे गुणाकर ! तुं ए चारप्रकारना धर्मर्नु बारा धन कस्य तेमां विशेष प्रकारे तुं याचकजनोने दान थाप्य जेमाटे दीधा विना पामियें नही वाव्याविना लणियें नही. वली तुं तहारा चित्तनेविषे संतोष राखजे लक्ष्मीनो अधिक लोन करीश नही. केमके ए जीवतो चक्र वर्तिनी कदि तथा इंश्नी कति पामे तोपण तृष्णापूर्ण थाय नहीं.
एवी गुरुना मुखनी वाणी सांजलीने प्रतिबोध पाम्यो थको ते शुक्ष्बु दिनो धणी गुणाकर, चिंतामणी रत्नसरखा समकेंतादिक धर्मने पामीने अतिशय हर्षवंत थयो. अने ते गुणधर तो धर्माचार्यनी वाणी सांजलीने अणसदहतो थको ते धर्मने जूठो करीने जाणतो हवो. जेम पित्तज्वरवा लाने तीखी वस्तु होय ते तीखी न लागे तो तेथी ते वस्तुनुं तीखाशपणुं कांगयुं कहेवाय नहीं तेम मेघनीपेठे ते मुनिनुं वचन ते एकने अमृतसर अने एकने विष सर लागे, नक्तंच ॥ सासाश्यंपि जलं, पित्तविसेसेण अं तरं गुरुथं ॥अहि मुह पडिकं गरलं, सिप्पउडे मुत्तियं हो॥१॥ नावार्थःतेहज स्वातिनत्रनुं पाणी ते पात्र विशेषेकरी महोटा अंतरवालुं थाय अर्थात् तेमां मोटि तफावत थायडे केम के ते पाणी जे सर्पना मुखमांहे पड्युं ते विष थयुं अने शीपना मुखमांहे पडयुं ते मुक्ताफल थयुं ॥ १ ॥
हवे ते दिवसथी मांझीने गुणाकरतो दानादिकनेविषे विशेष प्रवर्त्ततो हवो. एम चारेप्रकारना धर्मने विशेष आराधतो हवो जेम जेम गुणाकर याचकजनोने वांडित दान आपे तेम तेम ते नगरमां गुणाकरनी कीर्नि विस्तार पामे ते कीर्त्तिने जेम जेम गुणधर सोनले तेम तेम हृदयनेविषे
आकरो मत्सर धरे तेवारे ते तुबबुझिनो धणी तुबतायेंकरीने चित्तने विपे चिंतवे के अहो या गुणाकरना नाग्यना उदयनुं लोक वर्णन करे जे. जाणीये धनेंकरीने सर्वलोकने वेंचाता लीधा होय नह। तेम ते लोकने