________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ३गए मुनि वहोरवा पावशे नही एवी बुद्धिथी साधुने वहोरवानी विनति करें एटले साधु पण लीये नही ते पांचमो काला तिक्रम अतिचार जाणवो. ए काल अतिक्रम्यापली आप्यानो शो अर्थ ॥ यतः ॥ कालं दिनस्स पहे,
यस्त अग्घा न तीरए कालं ॥ तस्सेव अडकपणा मिअस्स गिएहं त था नबी ॥ १ ॥ पहेणयस्स एटले दानना लेनारने पणामियस्स एटले अकाले आप, अर्थात् हूं तो मुनिने घणोए कहुँ बुं पण लेता नथी एम करवाथी अंतरथी तो व्रत नांगुं पण बाह्यथी व्रत रह्यं परंतु दानांतराय क मना उदयथी जे माया करवी तेथी अतिचार थाय. यउक्तं ॥ स फासु यमि दाणे, दाणफलं तहय बुजश् अयलं ॥ बंनचेराश्जुत्तं, पत्तंपि चिज ए तब ॥ १ ॥ दावं नवरि नसकर, दाणविधायस्स कम्मणो उदए ॥ दा एंतराय मेयं, रन्नो मारिय समाएं ॥ ५ ॥ नावार्थः-बती प्राशुक दान देवा योग्य वस्तु घरमां होय तेमज महोटा ब्रह्मचर्यादिक गुणें युक्त एवो पात्र पण तिहां बतो होय ॥ १॥ तो पण दानांतराय कर्मना उदयथी दान देवाने समर्थ न थाय ते दानांतरायकर्म राजाना नंमारी सरखो जाणवो ॥
हां तत्त्वत्तियें तो व्रतनंगज थाय . यतः ॥ दाणंतराय दोसा, न दे दियंतयंच वारे ॥ दिन्नेवा परितप्पई, किविणतातो नवेनंगो ॥ १ ॥ नावार्थः-दानांतरायना दोष ते बति वस्तु घरमां होय पण आपे नही, तेम दान देतो होय तेने वारी राखे, अथवा दीधे थके परिताप करे एम. कृपण पणाथकी व्रतनो नंग थाय ॥ १ ॥
अतिक्रमादिकेंकरीने अतिचारता थाय ते जाणवी हां जे व्रत व्रत प्रत्ये पांच पांच अतिचार कह्या परंतु उपलदाणथी बीजा परंतु अतिचार जाण वा. यदादुः ॥ पंचपंचातिचारा, सुत्तंमी जेपदंसिया ॥ तेनावधारणाए, किंतु ते नवलरकणं ॥१॥ तेमाटे स्मृत्यंत दयः एटले स्मरणमां ना व्या होय.जाण्यामां न आया होय एवा अणकह्या अतिचारपण अनुक्र में सर्वव्रतने विपे जाणवा, ए चोथा व्रतना अतिचार निंउंडं इत्यादि पूर्ववत्.
हवे ए व्रतनुं फल कहे जेः-ए व्रतना पालनारा जीवो देवतानी दि तथा मनुष्यनी दि, अने तीर्थकरनी पदवीने जोगवीने मोदें जाय शा लिन तथा मूलदेव प्रमुखनां दृष्टांत प्रसिद तथा जे प्राणियें बती यो गवायें सुपात्रने दान दीघां नहीं ते प्राणी दास दौनांगी दारिही प्रमुख