________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ३ए वारें जाय तेवारे ते गृहस्थ, केटलाएक पगलां पनवाडे वोलाववा जाय तेपडी घरमां बावीने पारणुं करे ते वखत विशुद परिणामें एवी नावना जावे के थाजनो दिवस माहारे लेखे थयो. एरीतें श्रावकें पोसहने पार ऐ मुनिने आप्याविना जमवु घटे नही. हवे कदाचित् ते गामनेविपे साधु न होय तेवारें नोजननी वेलायें हारावलोकन करे, पजी विशुरूप रिणामेंकरी एम चिंतवे के जो साधु मुजने · मल्या होत तो महारो निस्ता र थात. साधुने आपीने ढुं कृतकृत्य थात ए विधि, पोषधना पारणा आ श्रयी जाणवो अने अन्य दिवसोने विपे तो नियम नही. कदापि मुनिने व होरावीने पण जमे अथवा पोतें जमी रह्या पड़ी पण वहोरावे. एमज व स्त्रादिक अापवानेविपे पण यथायोग्य विधि जाणवो. श्रीउपदेशमालाने विपे धर्मदासगणियें कह्यु डे ॥ यतः ॥ पढमं जश्ण दानण, अप्पाणं पण मिनण पारेइ ॥ असई असुविहियाणं, मुंज अ कई दिसालो ॥१॥ सा हूण कप्पणिऊं, जं नवि दिन्नं कहंचि किंपि तहे ॥धीरा जहूत्तकारि, सुसा वगा तं न मुंजंति ॥ २ ॥ वसही सयणासान, त्त पाण नेसज वपत्ता ३ ॥ जवि न पऊत्त धणो, थोवान विथ थोवयं दे ॥३॥ इत्युपदेश मालायां नावार्थः-प्रथम यतिने देश्ने पोते प्रणाम करीने पारणुं करे जो साधुनो योग न होय तो दिशावलोकन करीने नोजन करे ॥ १ ॥ साधु ने कल्पनीय जे अन्न होय ते साधुने न देवाणुं होय तिहांसुधी कोइ प्रका रें पण ते धीर श्रावक साधुना पात्रामां बाप्या विना जोजन न करे ॥२॥ वस्ती, शय्या, अशन, पान, औषध, नैपज्य, वस्त्र पात्रादिक ते जोपण पोतानी पासें धन विशेष न होय तोपण थोडामांहेथी थोडं पण देवें॥३॥ __ अन्यत्राप्युक्तं॥ अर्हन्यः प्रथमं निवेद्य सकलं सत्साधुवर्गाय च, प्राप्ताय प्रविनागतः शुचिधिया दत्वा यथाशक्तितः॥ देशायातसधर्मचारिनिरलं सा ६ च काले स्वयं, मुंजीतेति सुनोजनं गृहवतां पुण्यं जिन पितं ॥ वली अन्यस्थले पण कमु जेः-प्रथम वीतरागने सघलुं नैवेद्य करीने अर्थात् पहेलां सघj वीतरागने निवेदन करवू. पढ़ी प्राप्त थयेला सारा साधुने पवित्र बुद्धिथी विनाग करी यथाशक्ति आप, त्यार पड़ी ते स्थाने आवेला साधर्मि नाइनीसाथे ते सारा जोजनने गृहस्थ पोते जमे एरीते गृहस्थ