________________
३६ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो.
वोलाववा जावं ते सत्कार, तथा जेम रसवती नीपनी ने तेम दूध खीर खांम प्रमुख पर्ण जेवे अनुक्रमें नीपन्यां ले तेवे अनुक्रमें देवां. यदाह ॥ पहसंत गिलाणेसु, आगमगादिसु तहय कयलोए ॥ उत्तरपारणगम्मिश्र, दिन्नं सु बहुफलं हो ॥ १ ॥ जावार्थः-मार्गना खेद पामेलाने तथा ग्लानि होय तेने तथा सूत्रसिहांतनो नणनार होय तेने तेम लोचना करनारने पारणे उत्तर वारणे दीधुं थकुं घणुं फल थाय ॥ १ ॥
आवश्यकनी चूर्णि तथापंचाशकनीचूर्णिमांहे ए विधि जे श्रावक पोसहने पारण नियमा साधुने प्रतिलानीने पड़ी पार| करे. जेवारें नोज ननी वेला थाय तेवारें श्रावक वस्त्रादिक अलंकार पहेरीने उपाश्रयें सा धुनी समीपें जर अशनादिकनी निमंत्रणा करे तेवारे साधु पात्रां पडिलेही ने गृहस्थने घेर जाय तिहां ते गृहस्थने अंतरायदोप अने जे गृहस्थ सा धुनिमित्तें राखीमूके ते थापना दोप र दोप जेम न लागे तेवीरीतं मुनि
आहार लीये. इहां जो कोइ गृहस्थ प्रथम पोरसीनेविपे आहारनी नि मंत्रणा करे तेवारे ते साधुने जो नवकारसीनुं पञ्चरकाण होय तो वोरवा जाय अने नवकारसीयकी अधिक पोरसीयादिकनुं पञ्चरकाण होय तो न जाय जो पोरसीयादिक विशेष पञ्चरकाण होय तो तेवारें पोरसी न गावी पात्रां पडीलेहे, पञ्चरकाण पारी जो पूर्व पोरस पहेला कदाचित्
आहार आण्यो होय तो ते आहार को पारणां करनार साधुने आपीने पड़ी ते श्रावकनीसाथें वे साधुनो संघाडो वहोरवा जाय पण एकने गुरु मो कले नही मार्गमा श्रावक पागल चाले तेनी पनवाडे साधु चाल्यो जाय.
एवीरीतें ते गृहस्थ मुनिने पोताने घेर तेडी लावीने पली तिहां मुनि ने बेसवा माटे आसन मूकी तेनी उपर बेसवानी मुनिने विनति करे जो मुनि आसने बेसे तो सारुं अने जो मुनि न वेसे तोपण गृहस्थें मुनि घेर
आवे तो तेनो अवश्य विनय साचववो जोश्ये. पडी ते गृहस्थ, अशना दिकने नाजनमा लग्ने मुनिने कहे हे महाराज ! अनुग्रह करो तेवारे मु निपण लेवा मांझे ते जेटबुं ले तेटलु मुनिने आपे पड़ी जेवारे मुनि कहे के हवे अमारे खप नथी तेवारे रहेवा आपे. मुनिपण पश्चात्कर्म दोष बां मवाने अर्थे कांक आहार जेवारे नाजनमां रहे तेवारें गृहस्थने कहे के हवे राखो. ए विधियें मुनिने वहोरावीने वांदीने विदाय करे पनी मुनि जे