________________
२२
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो.
शयनादिकनुं करवं तेथी जे अतिचार दोष लाग्यो होय, ते थालोनं नं. जेमाटें श्रावकने धन्यदर्शनी कुतीर्थींना तीर्थने विषे जोवा जावुं निषेध्युं बे, तेनी उपर दृष्टांत कहे बे ॥ यतः ॥ वेसागिहे सुगमणं, जहा निसि तहा कुलं वदुषं ॥ जाणावि तहा सावय, सुसावगाणं कुतिबेसु ॥ १ ॥ नावार्थ: जेम वेश्याना घरने विषे गमन कर कुलवधूने निषेध बे, तेम श्रावकने पण जाणो. जे श्रावक सुश्रावक होय, नाव श्रावक होय. तेने कुतीर्थीने देहरे जावं निषेध ले ॥ १ ॥
हवे ए आगमन निगमन शाथकी थाय ? ते कहे बे :- (अणानोगे के० ) अनाजोगथी एटने अनुपयोगें प्रमाद वरों करी समकेतने विषे उपयोग नरहे, तेवारें कुतीर्थाने देहरें गमनादिक थाय, तेथी अतिचार लागे. परंतु जो उपयोग बते गमनादिक करे, तो अनाचार थाय. तथा ( नियोगे के ० ) राजादिकना नियोगादिने बलात्कारें कुतार्थे श्रागमनादिक याय, ते रायानि गेणं इत्यादि व प्रागार बे. तेमां एक राजादिकना परवशपणे जवुं पडे, ते रायानिगेणं. बीजो सगासंबंधीना समुदायना परवशथकी जा
पडे, ते गाणं. त्रीजो राजथकी व्यतिरिक्त बलवंतना परवशधकी जावुं पडे, ते बलानि गेणं. चोथो इष्टदेवताना परवशथकी जावुं पडे, ते देवानि गेलं. पांचमो गुरु जे माता, पिता, कलाचार्य, प्रमुख वडेराना व लात्कारथी जावुं पडे, ते गुरुनिग्गहेणं ॥ यतः ॥ माता पिता कलाचार्य, एतेषां ज्ञातय स्तथा ॥ वृद्धा धर्मोपदेष्टारो, गुरुवर्गो सतां मतः ॥ १ ॥
नावार्थ:- माता, पिता, कलाचार्य, तथा पोतानी ज्ञातिनां जे मुख्य होय ते, तेम वली वृद्धते धर्मना उपदेशक एटला पुरुषने गुरुवर्ग कहियें. ए पां चमो आगार तथा बो डुर्निकादिकने विषे सर्वथा निर्वाह चलाववाने माटे जतुं पडे, ते वित्तिकांतारयागर ए प्रमाणे. अनियोगनो अर्थ कह्यो.
हवे ( नियोगे के० ) नियोग ते श्रेष्ठपदवी अथवा प्रधान पदवी प्रा far धिकार वे थके. जे मिथ्यात्व सेवे, ते अतिचार जाणवो. शेप, प डिक्कमे इत्यादिको अर्थ पूर्ववत् जावो. ए रीतें दर्शनना प्रतिचार कह्या.
ed सामान्यपणेज व्याख्या करे बेः जेम अनुपयोग पणे घरथकी तथा हाटथकी श्रावनुं, जनुं, अथवा हाटने पगे लागी बेसकुं, तथा काम पडे के अन्यतीर्थीने प्रामादिकनुं करवुं, तेथकी अतिचार अथवा असावधा
•