________________
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. एम कोइकोनी आगल कहे नही उलटा तेनां रूपादिक वखाणे तेथी बीजा कामिपुरुष त्यां आवे एम करतां ते सूडे वेश्याने अनर्गल इव्य उपार्जन करी पाएं. तेथी अक्कानेपण प्रतीति थइ. अने कुसुमश्रीतुं शीलपण अखं म राव्युं अहो विदग्ध चूडामणी सूडानी बुद्धि जूवो के जेणे बुदिबलेंकरी ने वेदुनां कार्य सिह करी प्राप्यां. ते सूडो पंमितने पण मानवा योग्य थयो, एम जरतार मनवानी आशायें सूडाना सहायथी दुःखना दिवस निर्गमन करतां काल व्यतिक्रमे .
हवे वीरसेन कुमर ते पाटियाने अाधारें सातमे दिवसें समुनो कांगे पाम्यो. तिहां पाटियाने मी काटनी परे मूबी खाई पडी रह्यो बे.एवामां दरीयाकांठे कोक पामेना गामनो व्यवहारियों देह चिंतायें आव्यो तेणे वीरसेन कुमरने दीतो तेवारे दया आणीने पोताने घेर लइ याव्यो तिहां विविध प्रकारना उसड नपचारे करीने तेने साजो कस्यो, पठी ते व्यवहा रिये वीरसेन कुमारने सर्व वृत्तांत पूर्वा के तरत ने कुमरने पूर्वली पुस्था अवस्थानुं दुःस्व सर्व सांजस्युं तेणेंकरी नेत्रने विपे यांसं जराणां अने वि लाप करवा लाग्यो तेवारते व्यवहारिये चिंतव्युंजे " कोइएक महाटा जा ग्यवंत व्यवहारियानो पुत्र निश्च जणाय जे. महारा पूबवाथी एने पाबला पुःवनी अवस्था सांजली तेने लीधे ए दुःख धरे ले एटलामाटे हवे एने पूडवू नही. ए तुबप्टबायें सयु. एना लहाज एनी योग्यता अन स्वत ताने कही आपे . यतः ॥ अनणं तिविदु न जंती, सुपुरिस्मा गुणगणेहि नियएहिं ॥ किंचूनंति मणी, जान सहसे हि धिप्पंति ॥ १ ॥ नथी वो लता तोपण सत्पुरुपो पोताना गुणें करीने अप्रसिद रहेता नथी जम मणी बोलतो नथी तो पण तेमां गुण तेणें करी हजार लाख अने कोटी पर्यंत इव्य दइने लोको तेनुं ग्रहण करे ले. माटे तेना लक्षणने अनुमानें तेना उप र स्नेह करी ते व्यवहारिये कृतज्ञताना गुणेंकरीन पोताना पुत्रनी पेरें ते कुमरने पोताने घेर राख्यो, पवित्रबुझिनो धणी ते व्यवहारियो जेम राजा राज्यपदनेविषे थापे तेम ते कुमरने पुत्रपदनेविपे थापतो हवो. एम ते व्यवहारियो कुमरनी नपर पुत्रपणानो साचो प्रेम अने ते कुमर शेतनी ज़ पर पितापणानो साचो प्रेम राखे डे ते कुमर उचित कार्यनेविषे माह्यो थको अवसर जोड्ने सर्वकार्य शीघ्रपणे करे एम ते शेत वृक्षावस्थामां