________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. ३२५ हवे तेना रूपनी घणी विख्याति सांजलीने कोश्क व्यवहारियानो पुत्र त्यांआव्यो तेवारें दासीयें यावी कुसुमश्रीने कह्यु के कोइ कामुक एवो शेग्नो पुत्र बाहेर आव्यो ने तेने शो दुकुम फरमावो बो,तेने कुसुमश्रीयें कह्यु के ए वात सूडाने पूटो सूडो माह्यो डे माटे ए मने कहेशे तेम ढुं करीश. तेवा रें दासीयें जर सूडाने कह्यु. सूडो दासीने कहेवा लाग्यो के पांचशेने शोल सोनैया आपे तेवारें एकरात्रिना चार पहोर रहेवानी रजा आपुं माटे जा तुं जश्ने तेने पून!: दासीयें जर ते कामुक नरने कयुं तेतो धनवंत ने वली व्यसनी ने माटे दासीनी वात सांजली रीज पाम्यो थको इव्य लइ ने जेवामां तिहां आव्यो एटलामा पहेला सूडो ते कामिक नरने उतरवा माटे चारे पहोरनी सामग्री दासीने हाथें तैयार करावतो हवो. पनी ते चतुर दासीने सूडे एकांत तेडीने समजावीने शीखवी राखी. दासीये पण ते कामिकनरने तेड्यो तेनी पासेंथी इव्य लश्ने कुटणीने अपाव्युं.
हवे ते कामिपुरुप जेवारे पहेली प्रथम नूमिकायें आव्यो तेवारें तेने पीती करी न्हवरावतां तेल चोपडतां एक पहोर लागी गयो एटले ते कामी नर बीजीजूमिकायें याव्यो तेवारे तिहां वत्रीश वानांनी रसोइ तैयार कर तां जमाडतां थकां बीजो पहोर व्यतीत थगयो तेवारें त्रीजीनूमिकायें याव्यो तिहां गीत वाजित सांजलतां त्राजो पहोर थइ गयो, एटले चोथी नूमिकायें याव्यो तिहां नाटक कौतुकादिक जोतां प्रनात थ६ गयुं तेवारें ते कामिपुरुपने चोथी नूमिका थकी हेठो उतारीमूक्यो. अने कुसुमश्रीने तो सातमी नूमिकायें राखी हती माटे ते कामिपुरुषं कुसुमश्रीतुं मुख पण जो युं नही तेवारें जेम मार्जार शीकाथी चष्टथयो थको हाय घसे अथवा जेम वानरो फालयकी भ्रष्टथयो हाथ घसे तेम ते कामिपुरुषने इव्यनो व्ययपण थयो अने कार्यसिह न थयुं तेथी हाथ घसतो चाल्यो गयो मनमांतो घणो संताप थयो पण कोने जश्ने कहे. पड़ी ते कामिपुरुषे मनमां विचास्यं के जेम हुँ तराणो तेम वीजा पण बेतराय तो सारूं थाय एम विचारी बीजापण तेना जेवा कामिपुरुपो हता तेनी आगल ते कुसुमश्रीना रूपy अने विषयनु वर्णन करतो हवो. वारंवार तेना कहेण सांजलीने घणा पु रुषो अनितापी थयाथका तेमज कुसुमश्रीनी साथें विषयसुखना जोगने वांबता आवे अने तेमज उगाया चाल्या जाय तोपण महारुं व्य व्यर्थ गयुं