________________
जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. तालकाश्चैव, निसारुचकमातकाः ॥॥ मातकः पडिधोधूया, निधः शोडशनेद नृत् ॥ त्रिधासुंमपुंचकः करणीयाकर्त्तनीतथा ॥ ५ ॥
इत्यादिक नाटकना नेद घाणा ने इहां केटला एक लखाय एवं देवता संबंधि अत नाटक सांजलीने कुमरनुं मन खेंचा| तेथी तिहां जोवा ग यो मनुष्यनुं नाटक देखीने मनुष्य जोवानी चाहना करे तो देवतार्नु नाट क देखीने मनुष्य जीवानी चाहना करे तेमां कहेज ?
हवे कुंवर नाटक जोवा गयो पाउल कुंवरीने एकलां वेतां थकां नंघ आवी एवामा देवयोगथी घोडाने अने पल्यंकने कोइक बलने विषे माह्यो एवो चोर उल जोड्ने लइ गयो. जे बने करीने लइ जाय तेनी कोइने खबर पडे नही. एवामां पाउली रात्रिये अंधारें सूडो जाग्यो तेवारें सूडे कुमरने तथा पव्यंकने अने घोडाने ए त्रणेयने न दीठा. एकनी कुमरीनेज उपती देवीने बम पाडी. ते बम सांनतीने कुमरी जागी नठी इहां कुमर पण जेटले नाटक जोवा गयो तो तिहां नाटक पण कां दीतुं नही नाटक तो इंजालनी पेठे अदृश्य था गयुं तेबारे ते पण पाबो वली ब्रूम सांजलतो पोताने स्थानकें आव्या त्या पत्यक अने घोडाने न दीना. तेवारे विनरवो यश्ने विचारवा लाग्यो के अहो महारं प्रमादिपएं जून, महारी मूर्खता जून, धिक्कार पडो महारा मूढपणाने के सूडे मुजने कडं हतुं जे आज तहारे विघ्न थशे तेथी तुं सावधान रहेजे तो पण महारा चित्तनुं व्यापपणुं तो जू जे नाटक सांजलवायूँ मुजने मन थयु जेथी में महारा स्वार्थनोभ्रंश थतो पण दीतो नही. पोताना कार्यनेविपे प्रमादी थयो. माटे हे जीव ! ए तो तुजने स्वल्प ययुं ले पण प्रमाद आ जवने विपे पण स्वार्थनी हानि करनारो अने परनवने विपे अनंत दुःख नी खाणरूप ले ॥ यतः ॥ प्रमादः परमोईपी, प्रमादः परमं विपं ॥प्रमादो मुक्तिपुर्दस्युः, प्रमादोनरकायनं॥ नावार्थः-प्रमाद ते मोहोटो शत्रु ने तथा प्रमाद मोटुं विष ने वली प्रमाद ने मुक्तिरूप नगरीने लुटनारो चोर ले अने ए प्रमाद जे जे तेज नरकनुं स्थान . . ___ एम ते कुमर पोताना आत्माने निंदतो खेद धरतो हवो, तेने सूडो स मजाववा लाग्यो के हे कुमर ! तमारा जेवा प्राणीने खेद करवो युक्त नथी यतः ॥ आपत्सु संपतंतीषु, पूर्वकर्मनियोगतः ॥ धैर्यमेव परं त्राणं, न युक्तम