________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ३०७ धनमित्र अने धनेश्वर एवे नामे चार दीकरा मिथ्यात्वी हता. हवे मृगपुर नगरनेविपे जिनदत्तशेठ परमजिनधर्मी वसे ने तेनी मृगसुंदरी नामे पुत्री ने तेने त्रण अनिग्रह ने एक परमेश्वरने पूजीने जमवू बीजो साधुने प्रति लानीने जमवु अने त्रीजो रात्रे न जमवं. अन्यदा ते व्यवहारीयानो चो थो पुत्र धनेश्वर को व्यापारनेअथै मृगपुर नगरनेविषे याव्यो. ते धनेश्वर तिहां स्त्रीयोना द्वंदमध्ये मृगसुंदरीने देखीने व्यामोह पाम्यो पण ढुं पोते मिथ्यात्वी बुं माटे मुजने ए परणावशे नही एवं विचारीने पोतें कपटें श्रावक थश्ने मृगसुंदरीने परण्यो. परणीने वसंतपुर नगरें तेडी आव्यो.
तिहां धर्मनी ायें श्रीजिनपूजादिक सर्व करणीनो तेणे निषेध कस्यो तेथी मृगसुंदरीने तिहां त्रण उपवास थया तेवारे मृगसुंदरीयें गुरुने पुब्यु गुरुयें लानालान विचारीने का के हे वत्से ! तुं चूला उपर चंवो बांध्य के जेथकी तुजने प्रतिदिन पांच तीर्थनी यात्रा कस्यानो लान तथा पांच मु निने प्रतिलान्यानो लान घेर वे थशे. पडी ते मृगसुंदरीयें गुरुनां वचनें करी चूना उपर चंवो वांध्यो तेवारे श्वसुरे विचायुं जे ए वदुयें कां का मण कयुंजणाय ने एम चिंतवीने धनेश्वरने तेवात कही धनेश्वरे ते चंवो बाली नाख्यो तेवारें वदुयें बीजो चंवो बांध्यो तेपण धनेश्वरें बाल्यो एम सात चंवा बांध्या अने धनेश्वरें सातेय बाल्या. तेवारें वदुने ससरायें क युं था तमे शामाटे प्रयास करो बो तेने वहुयें कडं जीवदयाने अर्थे करी ये बेये ते सांजली तेनो ससरो रोप सहित कहेतो हवो के हे वत्से ! तमे तमारे पीयरे जाउ तेने वढुयें कयुं जेवीरीतें तमे बदामली मुजने त्यांची तेडी लाव्यां बो तेवीरीते सर्व मती पीयरें मूकवा चालो तो ढुं पीयरें जावं.
तेवारे ते सर्व कुटुंब साथे लइ वहेलो तैयार करीने तेने पीयरे मूकवा ससरो पोते चाल्यो मार्गमां को गामे धावतां तेमना सगासंबंधियें तेमने प्रादुणां राख्यां तेणें रात्रं रसोइ तैयार करी तिहां सर्वजन जमवा बेठा व हुने घणुंये कयुं पण जमवा बेठी नही तेवारे सासु ससरादिक तेनां घर नां माणस पण जम्यां नही बाकी सर्व जम्यां ते प्रजातमां सर्व मूवेलां दे खाणां तेवारे तपास करतां ते अन्नना नाजनमांहे सर्पना कटका दीठा ते जोक्ने सर्वे जणें चिंतव्युं जे रात्रं धूवाडे करी अकलायो थको सर्पा रसोश्मां पडीगयो जे एम तिहां वहुयें रसोइ न खावाथी ते कुटुंबना माणसे