________________
३०६ जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो.
इहां शिष्य पूछे ले के अनि तथा दीवो उलवतां तो दोष लागे ने.
गुरु कहे जे के एमां दोप स्वल्प ने अने जान घणो न शामाटे के लवतां थकां अमिना तथा पाणीना जीवोनी अल्प हिंसा थाय जे अने जो न उत्सवे तो घणा सजीव यावी अग्निमां पडे तेवारें त्रस तथा था वर जीवोनी हिंसा थाय माटे लान घणो ने एq जाणीने उलववानुं कह्यु जे. श्रीनगवतीसूत्रमध्ये “जेसेपुरिसे अगणिकायं निववि सेणंपुरिसे अ प्पकम्म तराए चेव नि" तथा दीवा उपरें ढांकणुं अवश्य ढांकबू, अने चूलो उघाडो न राखवो. चूला उपरें चंचो वांधवो, जो चंदरवो न बां। ये तो घणा दोपोनु कारण थाय ए पण प्रनादाचरित जाणवो.
इहां चूला उपर चंश्वो बांधवो ते पर दृष्टांत कहे :- श्रीपरनगरें श्रीपेण नामे राजा तेने देवराज नामे पुत्र . ते जेवारें यौवनावस्थामां आव्यो तेवारें दैवयोगें तेने कोढगंग ययो ते मटाडवा माटे राजायें सा त वर्ष सुधी घणा औषधोपचार कस्या पण गुण थयो नही वैद्य सर्व थाकी ने वेगला रह्या तेवारें राजायें नगरमां पडह वजडाव्यो के जे महारा कु मरने करार करे तेने दुं अईराज्य बापुं ते सांनती ते नगरनां कोई म होटो श्रीबल्न अपर नाम यशोदत्त एवे नामें व्यवहारी वसे ने तेनी पुत्रः लक्ष्मीवती नामे मे ते शीलादिक गुणेकरी अलंकृत २ ते लीये पडह दव्यो. ते लक्ष्मीना हाथस्पर्शथकी देवराजकुमरनो कोढ गयो, यतः ।। यस्य स्मरणमात्रेण, सर्वाः संसारजारुजः॥ शरिरीणोविशीय॑ते. सोरं शान निपग्नवः ॥ १ ॥ जेना स्मरणमात्रयी सर्व संसारथी उपन्या एवा रोग ते प्राणीना विलय पामी जाय ते महोटो शीलरुप अपूर्व वैद्य जाणवो ॥१॥ ते कुमरनो रोग गयो तेवारे राजायें पोताना कुमरने यशोदत्त शेउनी पुत्री लक्ष्मीवतीनुं पाणिग्रहण कराव्युं अने कुमरने राज्य आपी पोतें दीदा लीधी.
हवे देवराजकुमर न्यायें राज्य पाले डे एकदा समयनेविषे ते नगरना नद्याननेविषे श्रीपोटिलाचार्य श्राव्या. तिहां राजा सर्वपरिवार तथा नग रना लोक सहित पोटिलाचार्य ने वांदवा गया. वांदीने देशना सांजलवा माटे सर्व यथोचित स्थानकें वेठा. आचार्ये धर्मदेशना प्रारंनी देशना सांन व्यानंतर राजायें गुरुने पोतानो पाब्लो नव पूज्यो तेवारे गुरु कहेता हवा.
वसंतपुर नगरें देवदत्तव्यवहारी रहेतो हतो तेना धनदेव, धनदत्त,