________________
३०४ जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. लवाने विपे प्रमाद आचख्यो होय ए आदिक सर्व प्रमादाचरित जाणवां.
तथा अयत्नायें लेष्मादिक नारखी तेनी उपर राख नाखी न होय तो अंतरमुहूर्तमां समुर्बिम मनुष्य जीव आवी उपजे ते समुर्बिम मनुष्यनी विराधना थाय तेथी महादोप लागे. श्रीप्रझापना नपांगनेविषे श्रीश्यामा चार्यजी महागजें कह्यं ने “कर्झनंते समुर्बिमामासा समुहंति गोयमा अं तोमणुस्स वित्त पणयालीसाइजोयणसय सहस्सेसु" इत्यादिक पाठनो अ र्थ कहियें बेये. हे नगवन ! समुर्विम मनुष्य किहां उपजे? हे गौतम ! मनुष्यदेवमांहे पीस्तालीश लाख योजननेविपे अढीहीपमां, बे समुह, पन्नर कर्मनुमित्र, बपन्न अंतरद्दीपने विपे गर्नज मनुष्य रह्यां ने ते मनुष्योना अशुचि स्थानके समुर्छिम नपजे ने. ते स्थानकनां नाम कहे :- व डीनीतनेविपे पासवणनेविपे, खेल मात्राने विपे, बडखानेविपे, नाकना प्रक्षेप्मनेविपे वातने विपे मलनेविपे पित्त नाखवानेविपे, वीर्यने विपे, वीर्य अने रुधिरने विपे, वीर्यना पुजल पड्या रह्या होय तेने विपे, जीवरहित क लेवरने विपे, स्त्रीपुरुपना संयोगनेविपे, नगरना वालनेविपे ए सघला अशु चि स्थानकें समुर्डिम मनुष्य उपजे तेनुं एक अंगुलना असंख्यातमो ना ग मात्र शरीर होय. ते असन्नी मिथ्यादृष्टि, अज्ञानी, सघनी पर्याप्तियें करीने अपर्याप्तो अंतरमुहूर्तने आनखेज काल करे ए सर्व स्थानक कह्मां. तेम बीजां पण ए संबंधि स्थानकनेविगे नपजे समुर्बिम मनुष्य अधिकरण जूत शस्त्रादिक तथा मलमूत्रादिक तेने रुडीरीतें जयणायें परतव्युं नही ते प्रमादाचरित अनर्थदंम जाणवो. संसर्गथकी केटला एक अशुचिनां स्था नक ते सर्व तेनी टीकामां कह्यां ने ए अधिकरणरूप पाम्यां एवां शस्त्रादि क तेनुं मेलq नाखवू ते पण प्रमादाचरित कहियें.
जेमाटे श्रीनगवतीमां कयुं ले " पुरिसेणं धणुपरामुसइ” इत्यादि या लावानो अर्थः-पुरुष धनुपने स्पर्श करे, ईरकु बाणनो स्पर्श करे, करीने mचुं बाण नाखे ते बाण नाखे थके तिहां जीवने हणे हे जगवन ! तिहां जीवने केटली क्रिया लागे ? हे गौतम । ते पुरुपने पांच किया लागे अने वली जे जीवना शरीरथकी धनुप नीपन्यु जे ते जीवने पण ए पांच कि या लागे ने इहां आशंका करे ले के, कायाना व्यापारमाटे पुरुषने तो पांच किया था तेने कायादिकनो व्यापार पण जे एवं देखीयें बैये पण