________________
जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. हवे प्रशस्त माननां लक्ष्णनुं परिमाण कहे जे-जे उत्तम जीवें कोई प्रतिज्ञा करी होय, ते आ जन्मपर्यंत निर्वाह करी तूटे जेम उदयनमंत्री प्रत्ये निर्यापनाने अर्थे वंठ पुरुषने साधुनो वेश पहेरावीने अंत्यावस्थायें निर्याप्या सदुयें प्रणाम कस्यो, तेवार पड़ी ते वंठे साधुवेश मूकी दीयो.
हवे प्रतिझा करे, तेनो महिमा कहे जेः-यतः॥ लजागुणौघजननी ज ननीमिवार्या. मत्यंतगुरुहृदयामनुवर्तमानाः ॥ तेजस्विनः सुखमसूनपि संत्यजति, नत्यं स्थितिव्यसनिनो न पुनः प्रतिज्ञा ॥१॥ नावार्थः-लजा प्रमुख जे गुण, तेना समूहनी जणनारी अने अपरमाता समान अत्यंत शुभ हृदययुक्त एवी प्रतिकाने अनुवर्तन करनारा एवा जे तेजस्वी पुरुषो डे, तेणे जे प्रतिज्ञा करी तेज ध्यान राखी यावत् ने संपूर्ण कार्य करवानिमित्तें पोताना सुरखने तथा प्राणने पण त्याग करे चे, परंतु साची स्थितिनुंज जेने व्यसन ने एवा जे पुरुप ते पोतानी करेली प्रतिज्ञाने बोडता नथी.
तथा हरिचंराजानी पेरें यापदा प्राप्त थया बतां अदीनपणुं पण न क रे. यदाह॥ विपद्युच्चैः स्थेयं पदमनुविधेयं च महतां,प्रिया न्याय्या वृत्तिमलि नमसुनंगेप्यसुकरं ॥ असंतोनान्याः सुहृदपि न याच्यःकशधनः,सतां के नोद्दिष्टं विषममसिधाराव्रतमिदं ॥ १ ॥ जावार्थः-आपत्ति आवे उते प ग नचनाव राखवो तथा महोटा पुरुपना पदनो आश्रय करवो, न्यायनी वृत्तिने वाहाली रांववी, प्राणनाशने समय पण मलिन कार्य न करवू. असऊन पुरुषनी माचना न करवी, निर्धन बतां पण पोताना मित्रनी या चना न करवी, एवं या विषम असिधाराव्रत सङनजनोने कोणे बताव्यु ने ? अर्थात् कोश्य नहीं. पण तेवो तेनो स्वनावज . तथा दशाना जायें श्रीमहावीरदेवने वांदवा माटे मान कयु. ए सर्व प्रशस्तमान जागवं.
हवे अप्रशस्त माया कहे जे-जे व्यनी वांडाने परवंचना करवी वाणिज्य कलामां तथा इजालिकादिकने विपे होय, ते सर्व अप्रशस्त माया जाणवी.
हवे प्रशस्त माया कदे :-जे माया करीने आहेडीथकी मृग वगेरेने उ गारवा अथवा कोइरोगीयाने कटुक औषध पीवराववा माटे माया करवी, तेवी रीतनी माया ते पण प्रशस्त . तथा वली कोइक पुरुष दीक्षा लेवा ने तत्पर थयो होय, ते माया केलवीने स्त्रीने तथा माता पिताने कहे, के आज रात्रि में कुस्वप्न दीढं बे, तेथी जाणुं बु. जे महारं आयुष्य थ