________________
व जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. वायुना जीव समधिक, ए सर्वथी सिझना जीव अनंतगुणा ने तेथकी नि गोद वनस्पतिना जीव अनंतगुणा जाणवा. ते पागल प्रगटपणे देखाडशे.
१७ विलि प्रमुख सर्व बोलानु अथाणुं ते अनदय डे, एमां अनेक त्र सजीव उपजे , व्यवहारवृत्तियें जोश्यें तो, बोलाना अथाणामां त्रण दिवस पर्यंत जीव नपजे नही, त्रण दिवस पनी त्रस जीव उपजे, माटे विवेकी जीवे अथाएं वर्ड:
१७ गोलवडा ते काचा गोरस मिश्रित वटकादिक नपलदणथी काचा गोरस मध्ये कोल मग, मापादिक नेले थके अनेक सूक्ष्म त्रसजीव नप जे जे. ते केवलि देखे, बद्मस्थ न देखे. जेम्गटे संसक्त नियुक्तिमध्ये कां ने के ॥ सवेसु विदेसेसु, सवेमुवि चेव तहय कालेसु ॥ कुसिणेसु आम गो रस, जुत्तसु निगोय पंचिंदि ॥ १ ॥ नावार्थः-सघला देशनेविपे तेमज स घला कालनेविपे कोलमा काचुं गोरस नेलवाथी नक्तपणे निगोदीया पं चेंश्यि जीव उपजे, कठोलन लक्षण को ले:-जम्मिकपलिजंते, नेहो नदु हो विति तं विदलं ॥ विलोविदु नप्पन्नं,तेह जुयं दो नोविदलं ॥१॥इति ॥
१ टुंताक एटले वंत्याक अनदय के कारण के ए खाधाथी निशने वधारे, काम दीपावे इत्यादिक दोपनी पुष्टि करे, अन्यदर्शनीना शास्त्रमा प ण कयुं ॥ यस्तु वंताककालिंग, मूलकानां च नदकः ॥ अंतकाले विभू ढात्मा, न स्मरिष्यति मां प्रिये ॥ १ ॥ नावार्थः-वंताक, कालिंगड, अने कंदमूलना नदणथकी अंतसमये ते मूढात्मानो धणी हे स्त्री ! मुझने न ही संजारे. एम जगवान् पोते कहे ॥
२० जेनां नाम जाणीयें नही एवा अजाण्यां फल फूल तथा पांदडां प्र मुख खाधाथी व्रतनंग याय, वली कदापि एमां कोई विपरूप फूलफला दिक होय तो ते खाधायकी वंकचूलपनिपतिना सेवकनी पेरें जीवितव्यनो पण नाश करे माटे ए अनक्ष्य जाणवां.
२१ तुम्बफल ते मढुडां, जांबु, विलां आदि देइने उपलक्षणथी तुब एवां करीरनां फूल, अरणी, सरगवो, मदुडां, इत्यादि फल तथा तुल पांदडां ते वर्षा कालें तांडल, नाजी, सर्व जातिनी नाजीमां घणा बीजना स जीव होय माटे ते अनक्ष्य जाणवां. अथवा तुफल ते कुअली चोलानी तथा मग यादि देने सर्व जातिना कगेलनी फली, सिंगादिकनी फली, पडपोपटा