________________
२६४ जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. तंबोल, आहार, पुष्प, फल, फूल आदि देने जाणवां. अने परिनोग ते वस्त्र, सुवर्ण, अादिक तथा स्त्री अने घर आदि देने जाणवां ॥ १ ॥
श्रावकें प्रथम नत्सर्गमार्गे तो फासु निर्दीप एपणीय आहारनुं नोजन करी रहे, जो एरीते न रही शकाय तो सचित्त वस्तुनो तो अवश्य परि हार करवो, तेवी पण शक्ति न होय तो बहु सावद्य जे मदिरा, मांस,अनं तकायादिक, तेनो तो जरूर त्याग करवो. प्रत्येक मिश्र सचित्तादिकनां प रिमाण करवा. नक्तंच ॥ निरवलाहारेणं, निळीवेणं परित्त मीसेणं ॥ अ नाणु संधण पग, सुसावगा एरिसा टुंति ॥ १ ॥ नावार्थः- निरवद्य एट ने दोषरहित एवा अाहारें करीने, निर्जीव आदारे करीने, प्रत्येक मिश्र पणे करीने, प्रात्मानो अनुग्रह करता एवा सुश्रावको होय ॥
एमज वजी नत्सवादिक विशेष विना जपजणाट करता मणि, तथा सुवर्णनी घूघरीयें ग्वंचित एवां जडित मुकूल, पटकूल वस्त्र पहेरवां, नथा नेनरादिक, पहेरवु एटले शब्दवंत झांजरादिकन पहेर, मुकुटादिकनुं व ध, नंचा नारे किमती सिरपेच वांधवा, उंचां बोगां खोसवां, आदिकथी अत्यंत गृक्षता, उन्मादता, लोकापवादादिक थाय,तेथी एवा ननवेश पहें रवा अने उनट अलंकार पहेरवा, तथा ननट वाहननी उपर वेलq ते सर्व श्रावके वर्जवं. जेमाटे कयुं ले के ॥ यतः ॥ अश्रोसो अश्तोसो, अश्हासो उऊणेहि संवासो ॥ अश् नप्पडो य वेसा, पंचवि गुरुबंपि लदुअंति॥१॥ नावार्थः-अतिरोप, अतितोष, अतिहास्य, अतिङननी साथें सहवास, तेनी लुं रहे,अने उनटवेष ए पांचवानां जो विशे करेतो महोटो पुरु प पण लघुताने पामे ॥ १ ॥ तेमज अतिमलिन, अतिजाडां, अतिपातलां, अतिविश्वंत, अत्यंत आबां, अतिफाटेलादिक एवां सामान्य वस्त्र पहेरवा थकी, हीनवस्त्रनो वेप पहेरवाथकी कृपणतायें करी लोकमांहे निंदा अने हांसी थाय, अपवाद उपहाम्यादिक थाय माटे पोताना वित्तने अनुसारें व्यय,निवासस्थान एटले रहेवानुं घर करवं. अने पोताना कुलने योग्य हो य तेवो वेष पहेरवो, तेवली उचित वेषने विपे पण प्रमाणनुं नियतपणुं करवं.
एमज दांतण, तेल प्रमुख, मर्दन, वस्त्र, उवटण, स्नान, विलेपन, या जरण, फल,फूल, धूप, आसन, शय्या,नवनादिक, तेमज तांउलादिक नोज न, घृत, शाक, पत्र, खीर, खांम, खाद्यादिक, अशन, पान, खादिम, स्वादि