________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. ५७ ष्टा करावी अने सात क्षेत्रे सात कोडी सुवर्ण वावरतो हवो. त्रिकाल न लीरीतें जिननी पूजादिक,जे श्रावकनी क्रिया ते प्रत्ये करतो हवो तेमज परोपकारादिकमां पण सर्वथकी श्रेष्ठ थयो अहो सुपुत्र पाम्यानुं फल जून ?
हवे अन्यदिवसें नलिकति वालो, कोइक विद्यानो साधक एवो पुरुषले तेणे उमास सुधी सेवा नक्तियें करी विधिपूर्वक आकाशगामिनी विद्या सा धवा मांझी ले तेणे विद्यानी सिदिने दिवसें उत्तरसाधकपणानेअथै सर्वना ग्यवंतमां उत्कृष्ट नाग्यवंत एवा महानंदकुमरने अत्यंत प्रार्थना करी. जो के उत्तरसाधकपणुं घणुं कष्टनुं करनारूं ने तोपण दाक्षिण्यवंत परोपकारी महानंदकुमरे तेहy वचन अंगीकार कस्युं. ना न कही शक्यो,कारण के ज गतमां परनपगारपणुं ते सारने. कयुं ले केः- देवं रदति चंचा, सौधं लो लः पटः कणान् रदा ॥ दंतानतृणं प्राणान, नरेण किं निरुपकारेण ॥ १ ॥ नावार्थः-चंचा पुरुप, देवप्रत्ये राखे. चपलवस्त्र, घर प्रत्ये राखे. रदा, ते कणने राखे. दाते यमु जे तृण,ते प्राणने राखे. जून निर्जीव वस्तुपण एट लो उपकार करेले, परंतु नपकार रहित जे पुरुष उपन्यो ते गुंकामनो ? हवे कालीचतुर्दशीनी रात्रिने विषे उत्तर साधकपणे ते पुरुष महानंदकुमारना सहायथी निराबाधपणे मेरुनीपेरें निश्चल थको विद्या साधतो हवो. ते वि यासिद थवा समयें विद्यादेवी सादात् थश्ने कती हवी के, अहो ! तें मोहोटे नत्साहे मुजने साधी, माटे ढुं तुमने सिह थ६. पण एटलुं विशेष जे जे परकार्यनो साधक अने प्राणीने आधारभूत एवो उत्तरसाधक जे आ महानंदकुमर ले ते जणी कुमारिकानी पेठे तुं मुझने श्राप, एटले ढुं ए म हानंदकुमरनी पासें कुमारीनी पेठे रहूं. जो महानंदकुमार मारूं वचन मा नशे तो ढुं कृतार्थपणाने मानीश. कर्मथी नपरांत अधिक फल थापवाने माटे विधात्रापण समर्थ नथी. कहुं ले केः-नमस्यामो देवान्ननु हतविधेस्ते पि वशगा,विधिर्वद्यः सोपि प्रतिनियतकमैकफलदः॥ फलं कर्मायत्तं यदि किम मरैः किंच विधिना, नमस्तत्कर्मन्योविधिरपि न येन्यः प्रनवति ॥ १ ॥ जावार्थः-हुँ जे देवताने नमुंड, ते देवता पण विधाताने वश्य, वली ते विधाता पण निरंतर कर्मनां फल जोगवे, तेमज ते फल पण कर्मने वश्य बे,माटे देवताने तथा विधाताने नम्ये गुं थाय? एम जाणि विधातानो पण जे कर्मथी उदय थयो ने ते कर्म प्रत्ये हुं नमुंबं, एम कहीने विद्यादेवी तत्का