________________
५६
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो. यशवंत पुत्रनो प्रसव थयो. ते पुत्र शुन स्वप्नेकरी सूचवित , माटे तेने वनमां न मूको,एम स्त्रीयें घणो वास्यो तोपण शेत विश्वास रहित ते बाल कने त्रीजा नद्यानमां मूकतो हवो. तेवामां बाकाशवाणी थजे तेनीपासे थी लेणुं लीधाविना तुं केम मूके ने ? त्यारे शेतु पूज्यु के केटबुंक लेणुं हुं तेनी पासे मागुंडं ? त्यारे देवे कह्यं के कोडाकोडी सोनैया तेनापासे तारा लेणा बे, ते सांजली अत्यंत प्रीतिवंत थको ते शेठ ते बालकने पाडं घेर आणी ने चिंतामणि रत्ननी परें स्त्रीने आपतो हवो. पुत्रनो अपूर्व जन्म थयो ए म नत कुमुहतीयें स्थापना करीने घणो महोटो जन्मोत्सव कस्यो. ते
आनंदनो करनार ने तेथी तेनुं महानंदकुमर एवं नाम पाड्युं. ते कुमर जो के हजी न्हानो ने माटे दांतरहित ने तो पण सर्वथकी गुणनी वृद्धिनो जज नारो, दांतसहित जेवो अनुक्रमे ख्यातवंत तेथी शोनायें अनुतजे. ते वा लक अनुक्रमें वधतो थको कलावंत चंदमानीपेरे कनायो ग्रहण करतो ह वो. अने वली सजुरुपासे बाल्यावस्यामां समकितमूल देश विरतिप्रत्ये ग्र हण करी बहाव्रतनो नियम करतो हवो. ते पोताना वसवाना स्थान कथी मांझीने सर्व दिशीनें विपे तिर्यगपणे सो योजन प्रमाणे जवानुं नि यम अंगीकार करतो हवो. एम करतां यौवन अवस्थामां तेना पितायें यक दत्तनामना व्यवहारीयानी जेवू नाम एवा परिणाम वाली कलावती नामें कन्यासाथे तेने परणाव्यो. ते महा नंदकुमर जनम्यो त्यारथी धनदत्त व्यव हारीना घरमां सर्व प्रकारे पाणीना पूरनीपेनें लक्ष्मी वधती हवी.
हवे धनदत्तशेठे अनुक्रमे सर्व वाणिज्यनो नार वर्षाकालना नदीना प्र वाहनी पेरें ते महानंदकुमरने सोंप्यो, तेथी ते वाणिज्य करतां थोडा दि वसमां कल्पवृदनीपेरें महोटा नत्साहथी कोडाकोडी सोनैया उपार्जतो हवो. केटलाएक पुरुष तो जगतमा पोताना निर्वाहने विषे उत्साह रहि त थका जन्मथकी धननी नपार्जना करयां करे ,तथा केटलाक सेहेजमात्र मां इव्य उपार्जे , अने घणानो निर्वाह करे बे, तेम घरनो सर्व निर्वाह महानंदकुमार करतो हवो. ए सघलो लेणां देणांनो संबंध ,ते संबंधनिश्चें व जबंधसरखो बे. इहां धनदत्तशेठनो संबंध त्रण कुपुत्रथी इव्यनो नाश श्रयो, अने एक सुपुत्रथी इव्यनी वृद्धि थ. हवे ते धनदत्तशे पुत्रना वचनथी नि श्चिंत था सुवर्णमय चोमुखो जिन प्रसाद कराव्यो, तिहां महोत्सवथी प्रति