________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. २५५ मां ते बोकराने मूकीने हर्षवंत थको पाडो वव्यो, तेवामां अकाल मेघना गर्जारवनीपेरें अकस्मात् देवतानी वाणी आकाशमां प्रगट थके, हे शेत! ए बालक तमारी पासे जे लेणुं मागे ते दश्ने पनी जा. एवी देवतानी वाणी सांजलीने ते शेव जय अने कौतुके सहित एवो थको बोल्यो के केट खं इव्य ते बालक मागे ? ते तमे कहो तेटलुं आपुं. त्यारे ते देव बोल्यो के ते बालक एकहजार सोनैया तारी पासे मागेले. ते सांगली शेत पोताने घेर जश् हजार सोनैया लावीने बालकनीपासें मूकी पाडो वट्यो. मार्गमां चिंतव्यु जे घणुं रुडं थयु. देवाथी तूट्यो, एम विचारतो मंदिर आव्यो.
हवे जातमात्र पुत्रना विरहथी घणी पीडायेली एवी ते स्त्री शेठना नय थी प्रसवनी वात पण व्यभिचारीणीनीपेरें प्रकाश करती न हवी. पडी प्रना तें इव्य अने ते बालकने मालाकर देखीने हर्ष पामतो पोताने घेर लइ जश पोतानी स्त्री जणी आपतो हवो. ते स्त्रीपण पोताना पुत्रनी पेरें पालती हवी. कझुंडे के जे वस्तुनी श्वान होय ते मनुष्य प्रायें थोडा कालमा घणी पामे, ने जे वस्तुनी इबा घणी होय ते वस्तु लेशमात्र पण थोडाकालमा न मले. तेम कुमुक्ष्ती पण पुत्रनी वात वीसारीने पोतानो धंधो करती रहे ले. एवामां वलीपण थोडाकालमां तें कुमुहितीयें एक स्वप्नुं दीतुं जे सोनाना क चोलामां पाकुं नारंगीनु फल कोयें लावीने याप्युं तेने वली कोश्ये पावू ली, तेवी स्वप्नानी वात तेणे जरतारने कही. पनी अनुक्रमे रूपादिकेकरी पूर्वना सरखोज बीजो पुत्र ते कुमहतीयें प्रसव्यो. ते पुत्रनेपण शेठे स्थान कनी परावर्तना बुधियें बीजा वनमां जश् मूक्यो, त्यां पण आकाश वाणी थ जे ते पुत्र तारी पासे दशहजार सोनैया मागेले ते मूकी जा तेथी ते शेठ दशहजार सोनैयानो ढगलो ते बालकना मोढां आगल करी पोताने मंदिर गयो. काले करी विगतशोक थयो. ते पुत्रने पण दशहजार सोनयास हित कोई व्यवहारियो पोताने घेरल जपोतानी स्त्रीने आपी पालतो हवो.
हवे कुमुहती वारंवार पुत्र प्रसवादिकना क्लेपे नछेग पामी तेथी तेने अत्यंत मालु लाग्यु. वली एकदा स्वप्नामां नजातिनो स्वेत हाथी कनो .ल करतो पोताना घरमा पेसतो देखीने जागी उठी अने पोताना जरतार ने ते वात कही. अनुक्रमे आनंदनो संदर्न एवो वली गर्न होतो हवो. पबी घणा उंचाग्रहादि गुणो सहित अईरात्रि समये सकल गुणे शोनित अति