________________
१४
जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. श्ट अनिष्ट शब्द कानें सांजली रागष उपजे, ते रागशेषना वशथकी हीन अध्यवसाय प्रवर्ततो चेतन अशुनकर्म बांधे, तेने अप्रशस्त श्रोत्रेश्यि कहीये.
हवे चरिंश्यिना बे प्रकार कहे जेः-देव, गुरु, संघ, शास्त्र, धर्म, ते ना स्थानक जोवे करीने नेत्र पवित्र थाय, तेणे कररी गुज अध्यवसाय प्र वर्ने, तेथी गुनकर्मबंध थाय, तेने प्रशस्त चरिंश्यि कहीयें तथा स्त्रीया दिकना अंगोपांग जोवाथी आत्माना परिणाम मलिन थाय, ते अप्रस्त चकुरिंड्रिय कहीयें.
हवे घ्राणेंश्यिना वे प्रकार कहे जेः-तिहां श्रीअरिहंतनी पूजाने निमित्तें फूल, केशर, चंदन, वरास, अगर, कस्तूरी, कर्पर प्रमुख सौगंधिक वस्तुने इतर बीजी परीदा करीने लीये, अथवा गुर्वादिक ग्लानिने माटे पथ्य औ पधादिक लेवा होय, तेनी परीक्षा करीने लीये, तथा साधुने सरस था हारादिक आपे, तेवारें शुन अध्यवसाय प्रवर्ते. माटे तेने प्रशस्त घ्राणेंदि य कहीयें. अने सुगंधे अथवा दुर्गधे करीने गग झेप उपजे, तेथी माते व ध्यवसाय प्रवर्ते, तेने अप्रशस्त घ्राणेंश्यि कहीयें.
हवे रसेंघियना वे प्रकार कहे जेः-जे रसेंहियें करीने श्रीतीर्थकर, मि .5, आचार्य, उपाध्याय, साधु, देशविरति, सम्यग्दृष्टि, इत्यादिक गुणीज नोना गुण बोले. पंचविध सद्याय करे, गुर्दादिकनी नक्ति करे, परने धर्म प माडवा माटे उपदेश आपे, पोते शास्त्र नणे, बीजाने नणावे, वंचावे, शि खामण आपे, गुर्वादिकने आहार आपवा माटें नात पाणीने जिव्हायें आस्वादी परीदा करी आपे, अथवा प्रतिष्ठा महोत्सवें अष्टोत्तरी स्नात्र महोत्सवें गोल सांकर मेवा प्रमुख लेवा पडे, तेने परीक्षाने अर्थे जिव्हायें आस्वादे, अथवा बाल, ग्लान, तपस्वी, थिविर इत्यादिकना औपधनी परी दा माटे जिव्हायें आस्वादे, जेथकी शुनपरिणामें वर्त्ततो गुनाध्यवसायी थको रहे तेमांटे तेने प्रशस्तरसेंश्यि कहीयें. तथा जे रसनायें करीने रा जकथा, देशकथा, नक्तकथा, स्त्रीकथा करे अने पापशास्त्र पोतें नणे, बी जाने जणावे, पापोपदेश आपे, गुणीने निर्गुणी कहे, पंचपरमेष्ठीना तया चतुर्विध श्रीसंघना अवर्णवाद बोले, पारकी निंदा करे, इष्ट अनिष्ट थाहा रादिक आस्वादतो इष्टनां वखाण करे अने अनिष्टनी निंदा गर्दा करे,एवा रागषपरिणामें वर्ततो असुन अध्यवसायने योगें अप्रशस्तरसेंख्यि कहीये.