Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 249

अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथासहित. २३७ एकदा धनशेते पोतानीपासें धन केटलुं ने तेनो मेल काढयो तो सरवा ले नवाणुं लाख टका थया. तेमां पंचावन लाख तो पूर्वला वडेराउना उपा जेल ले अने चुमालिश लाख पोताना बापना उपार्जेल जे तेवारें धनशे म नमा विचारांके जो एक लाखटका वधेतो महारा घरने विषे कोटीनी ध्वजा बांधु. तेमाटे एकलाख टकाने अर्थे ते शेठ अनेक प्रकारना व्यापार विस्ता र पणे करतो हवो. एम एकवर्ष पर्यंत कसु, वली ले करीने जोयुं तो तेटलाज नवाणु लाख टका थया, तेवारे विचारवा लाग्यो जे महारे खर च घणुं , तेथी करी धन कां वध्यु नहि. एम धारीने खरच उजु करवा माटे निर्दय पणे कृपणनी पेरें रेहेतो थको जूना वस्त्र पेहेरे, सोंधु धान वापरे. एम कुटुंबसहित घणा कालसुधी दारीहीनी पेरें रह्यो तोपण धन वध्यु नहि. त्यारें वली विचारवा लाग्यो जे वाणोत्तर प्रमुख बधुं इव्य खाइ जाय , माटे तेने सर्वेने रजा आपी,अने पोते अतिशय उद्यमथी व्यापा र करवासारु घणा करियाणां लेइने दूर देशांतर गयो. चित्तमां लाख सोन या उपार्जवानो अनिलाषी थको दूरथकी पण दूर एवां देशांतरने विपेज इन्द्यम करवाथी घणुं व्य नपाज्युं, तेथी संतोष पामी पाडो पोताने घे र आव्यो, एटले सांजव्युं जे चोरोये धाड पाडी घरमांथी सघनुं धन लूंटी लीधुं. ते सांजली घणुं खेद धरतो कुटुंबना माणस जे पोताना स्त्री पुत्रा दिक ते सर्वनी साथै वढतां सर्व कुटुंबने ते अनिष्ट थयो. अति लोनियो होय ते गुंफुःख न पामे ? कह्यु के केः- अतिलोनो न कर्त्तव्यो,लोननैव प रित्यजेत् ॥ अतिलोनानिनूतस्य, चक्र चामति मस्तके ॥१॥ नावार्थःअतिलोन नकरवो,तेम लोनने बांमवो पण नहि,अति लोने जे परानव्या , तेने माथे चक्र नमे ॥ वली शेठे ले कयुं तो पण नवाणुं लाखज थया. कारणके धन ले तेपण नाग्यने वस डे. तेथी ते फुर्बुदि शेठे विचार कस्यो जे बधा इव्यने नूमिमां दाटुं के जेथी चोरादिकना हाथमां कोई वखत न जाय. एवं विचारी ते शेते मध्य रात्रिने समये नगरनी बहार जश्ने पोतानां स्त्री पुत्रादिक पण जाणे नहि तेम यत्नथी सारसारवस्तुने धरतीमा दाटीने पूर्वली पेरें लक्ष्मि नपार्जवाने पाडो जातो हवो. पाबलथी ते शेवें नोयमां थाप्युं जे धन ते कोक धूर्ते जाण्यु तेथी ते शेठ गया पड़ी तेणे धरती खो दीने अंदरथी धन काढी लीधुं अने त्यां ते धूर्ते कांकरा जरी मूक्या.