________________
२३६ जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. नावार्थः-मनुष्यपणानुं सार ते निरोगतापणुं ने अने सत्यनुं सार ते धर्म ,तथा विद्या जे ले ते निश्चलपणे सार ने अने सुख जे जे ते संतोपें सार ले ॥ १ ॥ तेथी जिहां तिहां जेम तेम करीने संतोषनी साथै तहाहं चित्त बां धीश तो दुःखनुं नाजन थइश नहीं. माटे संतोषरूप पाल बांधी करीने लोनरूप जे महोटो समुह तेना उबलता कल्लोलना विस्तारने वारीने ए व्र त अंगिकार करी रूडीरीतें पालवं. निरंतर वली संजारवं, अवसर पामीने वली ते व्रतनुं संदेप करवू इत्यादिक रीतें अंगिकार कडे जे परीग्रह परिमा गवत तेथकी जेवारें धन धान्यादिक संपदा वधे तेवारें श्रावके शुं कर ? ते कहे . अंगीकार करवाथी उपरांत धनादिक थाय तो ते सर्व धर्मस्था नकें खरचवो पण व्यापारने विपे तथा नोगादिकने अर्थ जोडवो नही. एम करवाथी कां दोप नथी अने एथी व्रतने थोडं पण अतिचार लागे नहीं. दान प्रमुख सुरुतने आराधवाथी चंचल एवी जे लक्ष्मी तेनुं नियंत्रण कयं होय तो ते लक्ष्मी स्थिर रहे, जाय नहीं. जेमाटे पूर्व पुण्यना वैनवना व यथकी वांधी एवीजे संपदा ते विचारीयें तो आपदाज ..
हवे ए व्रतनुं फल कहे जेः- इह नवेतो शंतोष, सुख, लक्ष्मी स्थिर रहे, लोकमांहे प्रशंसा वधे, अने परनवने विपे मनुप्पनी संपदा, देवतानी ज्ञ ६, यावत् मोदना सुरखनो नोक्ता थाय. तथा जे प्राणी अतिलोने करीने ए व्रत नथी लेता अथवा लश्ने विराधे ने तो ते प्राणी दारीही, दास, 5 नांगी, उर्गत्यादिकनां कुःख पामे . ए आढारमी गाथानो अर्थ थयो॥१॥
हवे ए पांचमां अणुव्रत उपर धनशेठनी कथा कहे . अत्यंत सूवर्णनी शदियें करीअाश्चर्यकारी एवं कंचनपुर नामे नगर जे, तेमां प्रकृति स्वनावे धणो सुंदर एवो सुंदर नामे शेठ वशे , तेहने सुंदरी नामे स्त्री, सऊन लोकनें आनंदकारी लक्ष्मीवंत एवो धनशेठनामे तेनो पुत्र , तेने धनश्रीनामे स्त्री जे, तेने वली धनसार आदि पुत्रो जे. एकदा सुंदरशेठ परलोक प्राप्त थया तेवारें जेम गुर्वादिक बतें शिष्य निश्चित रहे, तथा जेम शेठ बतें वाणोतर निश्चित रहे,वली जेम बाप बतें पुत्र निश्चित रहे,तथा सासु बतें वहु निश्चित रहे, तेम ज्यांसुधी सुंदरशेठ जीवता हता त्यांसुधी तो धनशेत निश्चिंत रहेतो हतो पण सुंदरशेठ मरण पाम्या पली घरनी तेमज धन उपार्जवानी सर्व चिंता धनशेठने उपनी.