________________
जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. ने, राजायें कूतूहले करी उल्लासवंत थइ तेने बोलावीने कयुं के,तमे कोण बो? तेवारे ते शीलवतीना नयथी अने लहाथी मौन रह्या. घणीवार जो रह्याथी राजायें तेमने उलख्या जे ए तो चारे महारा प्रधान डे, बीजा कोइ नथी. त्यारे विस्मय विषाद,लका,अने प्रीतियें करीने राजायें ते चार प्रधा नने पूर्वा, तेथी ते लाजता थका पण सर्व वात यथार्थपणे जेम नीपनी तेम सर्व पूर्व वृत्तांतनी कही. जेम घेलो माणस धूड उडाडे ते पोताना म स्तकनी नपर पडे तेम अमे शीलवतीने करवा गया तो तेवू अमे थोडा काल मां पाम्या. ते चारे शीलवतीना शीलनी कला संबंधी प्रशंसा करता हवा. ते शीलवती सर्व लोकने प्रशंसवा योग्य थइ. एहवं कोई नयी के जे शीलव तीना शीलनी प्रशंसा न करे ? शरीरे करी शील पालवू तेनां करतां वचने करी विशुम शील पाल, ते पुक्कर ले, अने तेथी मनेकरी शील पालवं ते वली घणुज मुक्कर . ए शीलवतीनां पुष्कर चरित्र . दीदा पालवाणी जेम साधु परीक्षायें उत्तरे, अमियकी तपाव्युं जेम सुवर्ण तेजवंत थाय, तेम ते शीलवतीनो परीक्षायें करीने सनामां माहो महिमा थयो, राजायें त था प्रधाने ते शीलवतीने खमावी. शीलवतीये ते प्रधानोनुं लीधखं धन ने उने पाळू यापी प्रतिबोधीने परदारा गमन करवाना नियम लेवराव्या. अ हो जून के सतीनो मार्ग केवो उत्तम ?
हवे गुनकर्मना उदयथी त्यां दमघोप नामे मुनि आव्या ते सांजलीने अ जितसेन स्त्री सहित गुरुने वांदवा गयो. त्यां गुरुने वांदीने अजितसेन पाल ला नव पूडतो हवो. तेवारे चार ज्ञानना धणी गुरु कहेले,के पूर्वे पुष्पपुरनगर ने विपे पाप करवाने आलसु एवो सुलसा नामे वणिक रहेतो हतो,जली सुय शा नामे तेनी स्त्री हती,तेहना घरने विषेऽर्ग अने मुगा नामे नकि परिणा म वाला स्त्री अने नार वेदु जण दास हता. एकदा शुक्ल पंचमीने दिवसे सुयशानीसाथे उर्गा पण साधवीनीपासें उपाश्रये गइ. त्यां सघलाने झान, पूजा, करता देखीने उर्गा जे जे ते साध्वी पत्ये पूबती हवी के बाज कयी तिथी ? साध्वीयें कर्तुं शुक्त पंचमी . तेवारे उर्गाये पूब्युं शुक्ल पंचमी, गुं फल ? त्यारे साध्वी कहे जे. कडं बे केः-इह पुरयाइ जे वन,गंधकुसुमञ्च एहिं अचंति ॥ ढोति नाण पुरन,नेवऊं दीपवर्दिति ॥१॥ सत्तीकुणंती, तवं तेढुंति विसु बुद्धि संपन्न ॥ सोहग्गा गुणवा,सबन्नुपयंच पायंति ॥२॥