________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. २२३ लसुंदरीने लइने जिहां अनंगदेव कृषी कासग्गे रह्या ले ते वनमां क्रीडा करवा आव्यो. त्यां ऋषिने अकस्मात् देखीने शंका उपनी, तेथी ते सुकंठ विस्मय अने लजावंत थयो. पडी पोतानुं चरित्र प्रकाशी ते साधुने तेहनुं च रित्र पूबीने विरक्त चित्त थका ते सुकंठे सम्यकपणे पोतानो अपराध खमा व्यो. उत्तमनो एज आचार ले. हवे ते अनंगदेव मुनिने सुकंठ मल्यो एवं जा णीने पातालसुंदरी ते सुकंठने पण मूकीने त्यांथी नाशी एक वहाणमा उता वली चढिने वहाण हंकारीने ते पापणी बीजे हीपे गइ. तिहां पण जाव जीव लड़ा मूकी स्वेदाचारीपणे वेश्यापणुं करीने ते पापणी नरके गइ. घणा नव संसारमा रमलशे. हवे संपूर्ण वैराग्यनी उत्कंठा जेहने के एवो सुकंठ पण चारित्र ले, तेने निरतिचार पणे पाली बन्ने जणां देवलोकें गया. ते वेदु जाइ थोडा कालमां मोद पण पामशे.
हवे जयवंतसेन राजा सार्थवाहने वोलावी मननी शंका टालवा माटें नू मिगृहमां गयो. त्यां पातालसुंदरीने नहिं देखवाथी अत्यंत विपाद धरतो,मंत्री सामंत प्रमुखने तेडावीने कहेवा लाग्यो के ते सार्थवाह धूतारो अहह जूठ ? मारी समद माहरी स्त्री हरी गयो,माटे कोई एवो धीरवीर कोटायुधार डे, जे वेगे करीने ते अत्यंत माता चरित्रना धणी बेदु पापीने शहां लावे,के जे थी हुँ ते बन्नेने सना समद शिक्षा आपुं? ते सामंतादिक सर्व सांजलीने य ण सदहता थका ते नोयरूं जोवा लाग्या, त्यां चोमेर जोवाथी एक मुरंग नजरे दीती. ते देखी विस्मय अने विपाद तेणे करी दोलायमान मन थ का एम केहेता हवा के हे राजन् ! ते स्त्रीने जाती वखते तमे पण केम उ लखी नहिं ? राजा कहे जे के तमे पड्या उपर पार्टी गुं करवा मारो बो ? चांदा उपर खार झुं मूको बो ? हमणा महारो वांक न काढो, पण शीघ्र पणे उपाय करी तेने पकडी लावो. एम सर्वनी साथे वातो करतो राजास मुश्ने कांते जोवा आव्यो, ने कहेवा लाग्यो के वाहाण शीघ्रपणे सङ करो, त्यारे प्रवहण सऊ करवाने विषे निपुण एवा पुरुष कहे डे के ए कांश वैद्यनी गोली नथी ? के कांइ गांधीनी पुडी नथी ? ए वहाण तो घणे काले सङ थाय. तेमज ते वाहाण गयाने घणी वार थइ ते क्या जश्ने लावीये? अने वाहाण पण को आंही सिलिक रह्यं नथी के तैयार करीने जाश्य. सर्वे वाहाणो सार्थवाहनी साथें गयां जे. राजा हृदयमां निराश थइ विचारे डे