________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. नए मिमां चालो, ने दाघस्थानकनो घडो नखेडी पोतानी मेले,ते दिवसनो निर्धा र करो. ते सांगलीने ते न्यायवंतोराजा विस्मय पाम्यो थको तेनी साथै स्मशा ननूमियें जश्वरस, मास,तिथि वार वांचीने प्रधान पासेथी पेलु खत मंगावी जूए , त्यारे ते खतमां तफावत पडवाथी खोटुंजाणी घणो कोप्यो थको कहेवा लाग्यो अरे उष्टो ! निर्दयीयो ! घिष्टो ! पापिष्टो ! माहरा राज्यने विषे तमे एवा अन्यायचें कार्य करवाने केम सजा थया बो ? हवे कोइ एवं फरी करे नहिं, ते माटे सर्वेने राजायें मारवानो हुकम कस्यो. ते जो धनदत्त रा जाने पगें लागी विनति करतो हवो के हे राजन ! ते सर्वेने माहारा खातर माहरी उपर उपकार करी मारो नहि. अने अनयदान आपो तो पण राजा यें मान्युं नहिं. बेवट घणो आग्रह करी राजाने मनावीने सर्वेने मूकाव्या, परंतु राजायें सर्व- इव्य लूंटी, दंमिने निर्धन कस्या, ने तेने देशमाथी काढी मूक्या. धनदत्तनी राजायें घणा मानथी, आदर सत्कारथी प्रशंसा करी, ने दाण जगात माफ करी. तेवारें धनदत्तनी सर्व लोक मध्ये सत्यवादीपणानी यश कीर्ति विस्तरती हवी. त्यांथी नृत्सवसंघातें मित्र सहित पोताने मंदिर
आव्यो. इहां कवि कहे जे अहो ! अहो ! धर्मनुं फल जूठ ? राजाने प्रासादें पोतानु लेणुं प्रमुख लोकोपासेंथी सुखे समाधे लेइने, धनदत्तें राजापासे स्व देश जवानी रजा मागी, राजायें मित्रनी पेरें तत्कंठा सहित घणे आग्रहें रजा आपी. त्यांथी पोतनपुर नगरने विषे याव्यो. तिहां पोताना स्वजन तथा राजाना अनुचर पुरुप सहित उन्नसित प्रेमें सर्वने मल्यो. अने धन्यपणाने माने करी राज वर्गने पण मल्यो. तिहां पण प्रशंसवा योग्य एवो जे व्यापार तेहनी उत्कृष्टी शुक्षतायें करी ते घणो प्रसिथयो. वली सर्व लोकमांहि पा रकुं धन ले तेहनां लोनने गंमी न्यायमार्गे प्रधान दिने उपार्जिने सर्व ने प्रमाणनूत थयो. ए धनदत्तना पिता, मातुं चरित्र अने ते सुपात्र धनद त्तनु अति आश्चर्यकारि चरित्र सांजव्याथी कयो पुरुष मस्तक न धूणावे ? सर्व तेने नलो जलो कहे. तेज नवनेविपे श्रावकनो धर्मपुत्रनी परें पोपीने धनने उत्तम बीजनी पेरें सात देवें वावरे जेम अनंति संपदा थाय एम त्रीजा व्रतने सम्यक प्रकारे आराधिने देवलोकनां सुख पाम्यो. अनुक्रमें मोद पण जशे. एह पिता पुत्रनुं चारित्र सांगली नो नव्यो ! तमे अदत्तने बां मशो, तो परमपदने पामशो. इति श्रीतृतीयव्रते वसुदत्त धनदत्त कथा स०