________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. १७३ णयकी पण अर्थ केतां जे धन ते वल्लन बे, तेमाटें पारकुं धन लेवाय न हिं ? पारकुं धन हरवं ते तेना प्राण हरवा बराबर बे.तेमां कांइ पण संदे ह नथी. कारण के कोइ पण पुरुषने हणतां तो तेने दणमात्रज दुःख थाय, एटले ते प्राणीने हणियें, तेटलीज वार कुःख थाय डे पण मुवा प बी थतुं नथी. परंतु जेनुं धन जाय , तेहने तो आखा नवनुं जन्मपर्य त कुःख थाय बे, अने ते पड़ी पण तेना पुत्रना पुत्र,तेना पुत्र लगे आक रुं फुःख वेगवू पडे बे, वली सुविवेकी अने सुबुझिनो दातार एवो जाणी तुजने में माहरो मित्र कीधो , तो तुं मुफने कुबुद्धि केम आपे ? कोइने कुबुदि आपवी, ते तो महोटुं पाप बे, ते विषे शास्त्रमा एक कथा कही डे.
एक अटवीमध्ये पाराधिना पाशमां एक हरणीावी, तेवारे ते दीन मुखी थइ पाराधिने कहेवा लागी के माहरां बच्चां सर्वे नूखें मरतां हशे, माटें बच्चांने धवराववा सारु एक वखत मुझने जवा दे. दुं तेने धव रावीने जरूर तहारी पासें पानी अावीश. त्यारे पाराधियें कडं के तुं पाबी थावे एवी मने प्रतीत केम आवे ? ते सांजली हरणीय बालहत्या दिकना आकरा सम खाधा, तो पण ते पाराधियें मान्युं नहीं, तेने हर पीयें कह्यु के केमे करतां तुं मने बोड त्यारें पाराधीयें कह्यं के जेहनी नपर विश्वास राखीने आपणे सुबुद्धि पूबीयें अने ते पाढो आपणने कुबुदि आपे, सुमार्ग पूढे थके ? उन्मार्ग बतावे, तेहनुं जेटलुं पाप थाय, तेटलुं पाप जो हुँ नावं तो मुमने हजो,एवा सम जो तुं खाइश तो ढुं तुंने जावा दश्श. ते सांजली ते हरणीये तेवाज सम खाधा तेवारे ते पाराधि ये मान्यु, अने तेने जवा दीधी. हवे ते हरणी पोताने ठेकाणे जर बाल कने धवरावी तरत पाढी आवीने पारधिनी सामें उनी रही, तेथी ते पाराधि विस्मय पामीने हरणीने आणिने वाडमां घाली. अने तेने हएावाने सऊ थइ कहेवा लाग्यो के ताहरे माहरा हाथमांथी नास हो य तो जलदीथी नाशि जा. त्यारे ते हरणी बोली के हुँ क्यां नासुं ? तुज थी उगरुं एवो तुं मुफने मार्ग देखाड, एटले त्यां नासि जावं. तेवारें पारा धियें विचाङ्गु जे एहने ढुं हणी न शकुं एहवो मार्ग बतावतुं जोश्ये. एम विचारी पापथी बिहितो थको हरणीने नासवानो मार्ग बतावतो हवो,तेथी मार्गे नालीने ते हरणी पोताने ठेकाणे गइ. पाराधि महापापनो करनार,