Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 196

२०४ जैनकथा रत्नकोप नाग चोथो. तेणे पण उन्मार्ग न बताव्यो, तो तुं जे मुझने आवो उन्मार्ग बतावे जे, ते तुने केम घटे ? माटे हे मित्र ! संतोषरूप शस्त्रे करीने लोनने हणीने ए मुश्किा इहां केम आवी! अने एनुं गुं करवु ? ते तुं मुझने हवे कहे. एवां धनदत्तनां वचन सांजली हृदयथा लोननी मति बांझीने विचारीने पोताना आत्माने विषे सत्य परिणमावीने ते मित्र कहेतो हवो.
हे मित्र ? तें युक्त कयुं, में ताहरा सत्यनी ने ताहरा चित्तनी परिदा करवाने था बधुं कह्यु. हवे ढुं जे कढुं बुं, ते तुं सांजल. आ बधुं धूर्त्तनुं कपट . आ गापना केटलाएक वाणियायें ताहरो घणो व्यापार देखि ने देष ध। बलथी ए कपट रचना करी .. का डे केः-पोपकाः स्वकुल स्यैते, काककायस्थ कुर्कुटा ॥ स्वकुलं नंति चत्वारो, वणिक्वानो गजा हिजाः ॥ ॥ नावार्थः-कागडा, कायस्थ, कुकडा एत्रण पोताना कु लना पोपक डे, अने वणिक, श्वान, हस्ती अने हिज, ए चार पोताना कुलना हणनारा . ते माटे तुझने कष्टमां पाडवाने ए धूतॊयें मुश्चरित्र रच्युं , कह्यु डे केः-मुनिरस्मि निरागसः कुतोमे, नयमित्येष न जूतये निमानः ॥ परवृद्धिषु बह मत्साराणा, किमपि ह्यस्ति उरात्मनामलंघ्यम् ॥ १ ॥ नावार्थः-दूं मुनि साधु बँ, निरपराधी बता, अमने जय श्यो? एवं अनिमान संपदा अर्थ न करवू कारण, के पारकी वृद्धि देखीने मत्स र, देष जेणे बांध्यो के एवा उष्ट परिणामीने नहिं करवा योग्य कांइ न थी. माटे रुडं थयुं जे तुमने लोन न थयो. अने मारी बुद्धिने धिक्कार प डो, जे पूर्वे लोनने वशे मारी सुवृद्धि गइ ? वली ते वणिक कहे जे जे लो कोयें तने ठगवा धास्यो बे,ते लोको प्रगट कपटना निधान ले. कूडा चरित्रनां धणी . माटे तेमने पण राजा पासें दंझाववा शिक्षा कराववीज घटे बे.
एवां मित्रनां वचन सांजली धनदत्त कहे ,के हे मित्र! आपणने एम कर घटे नहिं अन्योऽन्य एटले मांहे मांहे ज्यारे आपणे अनर्थज करीयें, त्यारे सऊन अने उऊन वचे फेर श्यो ? तेमाटे हे मित्र ! ते उष्टोनें एकां ते नय देखाडीयें, के जेथी ते नयनीत थइ बीजा कोइ पण वखतें एवं कपट न करे. धनदत्त मित्र सहित एवं विचारीने ते इष्ट वणिकने को कामने विषे तेडीने कहे डे के, हे ना! एक मारुं वचन सांजल. को इने चोरीनुं कलंक जे माणस दीये अगर बीजा पासें कपटथी देवरावे, ते