Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 187

अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. १७५ वकने पूधु के ए कोण ले अने युं लवे ने ? ते एने जपून. सेवकें शेग्ने भावी पूब्यु के तुं कोण जे ? त्यारे तेणे पोतानुं सर्व वृत्तांत कह्यु. सेवकें आ वी राजाने कयुं, राजायें ते शेतने पोतानी पासें तेडावी सघळु वृत्तांत पूर्षु.
ते शेवें पोतानुं सघलुं कुःख राजा आगल कही विनति करी जे हे रा जन् ! तमें सेवकजनना आधार बो, तेमज मारे तो एक तमारोज आधार जे. तेवारें राजा कहेने के तुं स्वस्थ था विश्वास राखी ते रत्ननां नाम, प्रमा ए मूल्य प्रमुख सर्व कहे. तेथी तेणे ते रत्ननां नाम, मान तथा मूल्य था दि सर्व कह्यां ते प्रमाण मूल्य सांजलीने राजायें जाण्यु जे आ कहे जे ते सत्य , जूठो नथी. एम विचारी राजायें कडं हे नए! कांक उपाय वि चारी ताहरूं कार्य करीश, एम कहीने शेठने ।वसर्जन कस्यो.
हवे एकदा राजायें सर्व रत्नना वेपारीने तेडावी कडं जे महारे रत्नज डित मूकट घडाववो , तेमज राणियोनां आनरण पण रत्नजडित घडा ववां ने, माटे देशमा अथवा परदेशमा जेनी जेनी पासें रत्न याव्यां होय अथवा पोताना घरमां होय ते सघलां मंगावीने जे मारा माणसोने सोंपरों तेने दुं मो माग्यं मूल्य आपीश ? ते सांजली सर्व व्यवहारिया विचारवा ला ग्या जे राजानो दुकुम केम लोपाय ? तेथी सदु पोतपोताना रत्नना करं मिया घेरथी लावी राजाने सोंपता हवा.
तेवारें वसुदत्त मनमां विचारवा लाग्यो जे मारां रत्नो घणां किम्मती डे, तेथी राजा पासेंथी मो माग्युं धन लाश, एवं विचारी रत्ननो करंमियो घे रथी मंगावतो हवो. ते सर्व करंमिया परीक्षक पासें बोडाव्या. हवे राजा ना दुकमथी ते परीक्के वसुदत्त शेठनो करंमियो बोड्यो तो तेमां सोमदे वनां पांच रत्न राजायें दीठां, तेथी पूर्वे सांकेतिक करेलो पुरुष बोल्यो के सदु सदुना करंमियाने निशान करी मूकी जाउ, कालें मूल्य ठेरावीने लेा. एम कहीने सर्वेने राजायें विदाय कस्या. सर्व पोतपोताने ठेकाणे गया.
पाउलथी राजायें ते वा व्यापारीयोना रत्नोने एकठा मेलवी जेल से ल करी सोमदेवने तेडावी कडं के आ रत्नोमांहे जो ताहारां रत्न होय तो तुं उलखीने जूदां काहाडी आप. ते सांजलीने जेम पंखिणी पोतानां व चांने उजवी काढे, तेम सोमदेवें पोतानां पांचे रत्नोने उलवी काढ्यां. ते समयें सर्वजनोयें जलो जलो एम कर्दा राजाने पण सत्यवादीनो दृढ प्रत्य