Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 184

१७३ जैनकथा रत्नकोष नाग चोयो. मित्र साथें में रत्न मोकल्युं,ते तेणे तुने आप्यु ? ते सांजलीने स्त्री बोली के मने तो कांश आप्यु नथी, तेथी ते विपाद पाम्यो थको विचारवा लाग्यो जे एक रत्नमां मित्र, लोनमां पज्यो, तो घेर घेर नीख मागनार माणसनुं मन एटलां बधां रत्नो देखीने केम नहिं चले ? अने तेने हाथ आवेलुं धन मने पा केम आपे ? एम आर्तध्यान धरतो क्रोध सहित घणे तेणें कप्टें रात्रि गुजारी, ने एकरात तेने एक वरस जेवडी महोटी थइ. प्रनात थयो के तुरतज ते वालणनें घेर गयो,ने पोतानी थापण मागी, त्यारे ते ब्राह्मणने जाणिये रोग ययो दोय नहि गुं? तेम वेहेरानी पेठे पूले कांई ने जवाब दीये कां? तेथी ते वणिक अाशा रहित थयो फुःखेसहवा योग्य एवा रखने धरतो यको लोक आगल कहेतो फरे पण उपाय पामे नहि. एकदा श्रीजि ननुवनने विपे गयो, त्यां को श्रावकना पुत्रं बोलाव्यो तेवारें तेणें ते पोतनुं सर्व वृत्तांत कयुं ते सांजली श्रावकपुत्रे उपाय बतायो जे इहां धूर्त मध्ये प्रधान एहवी फंफा नामें गणिका बे,तेहथी ताहरु कार्य थाशे. ते वात सांन ली ते फुफाने मंदिर गयो,ने तेने धन आपीने वश कर। त्यारेते शेग्नू काय सा धवा तैयार थइ ते व्यवहारीये पोतानुं सर्व वृत्तांत तेनीपासें कह्यं ते सांजली कहेवा लागी के हे शेत! ताहारं कार्य नतावलथी हुँ करीश.तुं कांश चिंता करी शमां. हवेते फुफा गणिका चार पेटीयोने विचित्र जातना चित्रामण करावी, तेने तालां दश्ने घरमा मूकीने विप्रने घेर जइ,तेने एकांते तेडीने कांखू मोढुं करी कहेवा लागी के माहरे एकज पुत्र हतो ते समुश्मार्गे व्यापारने अर्थे ग यो हतो, ते घेर आवतां रस्तामा वाहाण नांगवाथी समुश्मां मुबीने मरण पाम्यो, तेने चार स्त्रीयो , पण तेमां एकेने पुत्र नथी, अने घणा रत्नं न रेली एहवी चार पेटी तथा बीजी पण सार सार वस्तु प्रमुख घणुं व्य अमारी पासें . ने अमें तो हवे अनाथ थयां, तेथी हवे अमारी गति कोण जाणे केवी थाशे ? पुत्र नथी तेथी अमा सघटुव्य राजा ल ले शे, माटे राजा न जाणे ते पेहलां जे कांई उपाय होय, ते तमें कहो, के जेथी अमारूं इव्य रहे. तमे पोताना बो तेमाटे तमोने कटुंबं के जेम को इन जाणे तेम बानी रीतें ते चार पेटीयो तमारे घेर मूकीयें. एवी तमे अाझा आपो. एवं ते गणिकानुं बोल सांजली ते ब्राह्मण हृदयमां हर्ष धरतो यको जाणे घेलो थयो होय नहिं ? जाणे नूत वलग्युं होय नहि ?