________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. १७१ मुड्ने तरवाने तो जे कलामांही माद्या होय ते पण बुडे . माटे लोकमांस पवाद थयाथी लजायें करीमानशे नहि, तेथी बानो एकांतें जश् तेनी पासे मागु.जे सऊन होय ते हीj काम न करे,एम करतां करे तो पश्चात्ताप करे, अने जो लोकमांहि वात उघाडी पडे,तो मरण पामे. पण लीधी वस्तु माने नहिं ! एवं विचारी वसुदत्तने घेर जश् युक्तियें करीने जेटले मागवा जाय डे, तेटले वसुदत्त धीरजयी कहेवा लाग्यो के अरे घेला! रत्न तें गुं? पण ढुंजा | बुं जे तुं निर्धन थयो ,तेथी तुमने लवरी थर आवी ने अथवा वायरे सू ताथी तुजने वायु थयेलो जणाय , जेमाटे जेम तेम लवे . कर्यु ले केः॥प्र पलपति रहसि प्रत्तं,प्रत्ययदनेऽपिसंशयं कुरुते ॥ क्रय विक्रये च खंति, तथापि लोके वणिक् साधुः ॥१॥ नावार्थः- एकांतें प्राप्युं होय ते उलवे, प्रत्यद पणे दीधुं होय तेहनो संदेह करे,लेतांअने देतां लूटे, तो पण लोक कहे जे वा लियो गरिब . सोमदेव प्रतिहत वचने दीनमुख थको तीने पोताने घेर गयो.
तेने चिंतारूप अग्नियें करी हृदयने विपे ताप प्रज्ज्वलित थतो हवो, ते थी शेत विविध प्रकारना धृत्ताराने बुद्धि पूबतो अने अनेक प्रकारना धू तारानां वचन सांजलतो हवो. एकदा कोई धूत्तारो वाणियाना वे पुत्रनी मित्रानो दृष्टांत सोमदेव शेठने कहेतो हवो. ते जेम के कोइएक वे वाणि याना पुत्रोने मित्रा घणी हती तेथी ते धन उपार्जवाने परदेश गया,त्यां कांश्क इव्य कमाणा, ते वेमांथी एकने घेर जवानी नत्कंठा थ,त्या मित्रने कहेवा लाग्यो जे ढुंतो घेर जश्श. माटे तारे का घेर मोकल छे ? तेवारें वीजे पोतानी स्त्रीने निर्वाह चलाववासारु ते मित्रने एक रत्न यापी कह्यु जे आ एक रत्न मारी स्त्रीने हाथोहाथ बापजे. ते घणुं अल्पमूल्यनुं ,ते थी तेने को अवसर काम बावशे, तेथी तेणे हा कही. आदर सहित ते रत्न लइ घर तरफ चाल्यो. ते अनुक्रमें पोताने मंदिर आव्यो तेवारें लोनने वश थइ ते रत्न मित्रनी स्त्रीने आप्युं नहिं.
हवे ते बीजो मित्र घणा रत्नो उपार्जिने हर्षित वदनथयो थको पोताना न गर तरफ चाल्यो. एम करतां पोताना नगरनी नजिक आव्यो,तेटले सांज पडी गश्ने असुर थ गो. तेथी एम विचारवा लाग्यो के असुरी वेला बे, ने रखे ने कोई पडावी शे तेथी कोइ धनाढ्य वृक्ष ब्राह्मणने घेर रत्ननी गांसडी मूकीने पोताने घेर आव्यो. हर्षित हृदयथको स्त्रीने पूबवा लाग्यो,