________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. १५ए एह पितानुं वचन सांगली कोप्यो थको विमल कूतरानी पे थाने बोलवा लाग्यो के में निश्चय तहारो पाखंमधर्म जाग्यो ? जे में महेनत करी ने इव्य उपायु ते तुं गुं महारा वैरीने आपीश ? वृक्ष थयो एटले तुं घेलो थयो बो धिक्कार ने तुमने ? रे मूढ ! बेसी रहे घरने खूणे. एवां वचनो पिताने कहीने विमल घरमांथी घणी नेट लश्ने राजापासें गयो. त्यां जय राजाने नेट मूकी नमस्कार करी विनति करवा लाग्यो के, हे राजन् ! में देशांतरें जइ घणे कष्टें लक्ष्मी उपार्जी, ने घरतरफ सागर साथै आवतां हां सीने वचनें करी महारी लक्ष्मी तेणें पडावी लीधी, ते सांजली राजायें सा गरने तेडावीने सर्व वृत्तांत पूर्वा,सागरें कह्यु के में मात्र हास्य वचनें ते ली, नथी,पण ए होडमां हास्यो त्यारें लीधुं . पनी तिहां तेणे जे वृत्तांत बन्यु हतुं, ते सर्व राजानी आगल कह्यु, तेथी राजायें तेने पूज्युं के तें बलद प्रमु खनां लक्षण केम जाण्यां? त्यारे सागर कहेतो हवो के, हे राजन ! में महा री बुदियें करी जाण्यां. ते कौतुक सांजली राजा नन्नासवंत थयो थको बो व्यो के तें तारी शी मतियें करीने जाण्यां? ते तुं मने कहे.
हवे सागर कहेतो हवो के,हे राजन् ! सावधान पणे सांजलो. पाका यां बाना फलनी वासें वासित एवो कोई पदार्थ तिहां नूमिकायें पज्यो हतो, तेना गंधे करीने में जाएयुं जे हांथी आंबा गाडं गयुं . तथा धूडमांहे पगना प्रतिबिंबें करी जाण्यं जे ते बलद गलीयो . तथा पगलाने अनु सारे करी जाण्युं जे ते बलद मावे पगे खोडो . तथा दक्षिण दिशानुं घास चयो हतो.अने माबी बाजुनुं घास पडि रह्यं हतुं तेथी जाण्यु जे ते बलद माबी आंखे काणो . तथा मुतरवाने नग्यो ने पाणी लीधुं तेथी जाण्यु जे ते ब्राह्मण . तथा नूमिकाने विषे मार्गे जातां पाणी नखा| देखीने में जा एयुं जे करबडो पाणीनो गाडानी पाबले लाकडी वलगाड्यो . तथा गा डुं हांकतां परोणो नांग्यो, ते नोंये नाखी दीधो, ने चंमाल पासें लाकडी मागी ते तेणे नोंये नाखी दीधी; ते लाकडी पाणी बाटीने ब्राह्मणे लीधी पण हाथो हाथ न लीधी,तेना प्रतिबिंबें में जाण्युं जे ते चांमाल ले. तथा ब्राह्मण लाकडी लेवाने गाडाथी हेठो उतस्यो,त्यां रसी जघु तेनी गंधथी घणी माखीयो बण वणती दीठी तेथी में जाण्यं जे ते कोढीयो बे, अने ला कडी विना चाली शके नहि तेमाटे हाथमां लाकडी , एम में कह्यु. तथा