________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. १५७ बुं तेनीप्रीतियें करीने मारी पूढे आवी ,माटे महाराथी शी रीतें काढी मूका य? विषम वेलायें बीजा को अलखिताने पण राखवो घटे, तो वली उलखीतानुं तो गुंज कहेवू? एटलामां तिहां ते स्त्रीनीमाता पण यावी,अने ते चांमाल पण आव्यो. तेने ब्राह्मणे पण पुत्र अाव्यानी वधामणी दीधी एम सघलो संवाद साचो थयाथी सागर बोल्यो के,हे विमल ! हवे ए तमारा सर्व माल करियाणां प्रमुख जे ,ते महारा घरने विपे मोकलो,हवे ते वधां माहारां . तेवारे ते धूर्त विमल धूर्तपणानी धीरता राखीने कहेतो हवो के, हे नाइ ! ढुं तो तमारी साथै हसतो हतो. तमें मने हसो ने ढुं तमने हसुं. तेवारें सागर कहे ले के,फोकट क्वेश करे गुं थाय ? हमणां तो पोता ने घेर जाउ, मुऊने जेम नचित करवू घटशे, तेम ढुं करीश. इत्यादिक वि चार करतो सघलां विमलनां करियाणां पोतानी वाडीमां उतारीने सागर पोताने घेर आव्यो. तेवारें लूंटायानी माफक शून्य थर गयानी रीतें,मूर्डि तनी पेरें,जाणे हणी नाख्यो होय नहिं ? एवा विमलने महोटे कष्ठं करी ने कमलशेठे पोताने घेर बाण्यो. ते विमल जेवो मुखें ले तेवोज चित्तने वि पे पण अति मलिन ,वली ते विमल पोताना पिता कमलशेठने विमलनी पेरें अति नम्र थइ विनति करे जे के, हे तात ! था यापदारूप समुह केम तरवो? जो वली तमे बुधिरूप नाव प्राणो,तो निस्तार थायमें तो आहा स्यपणे कयुं हतुं ने ते सागर धूर्ते तो प्रमाणज करी लीधुं,तेमाटे हे तात! तमें ते सागरना घरने विपे जश् तेने जेमतेम मनावो, कोई बीजी युक्तियें करी वश करो, समुनी पेरें कुःखें ग्रहवा योग्य एहवा ते सागरने तमे प्रतिबोधो, जेथी करी आपणुं धन तेन लीये,अथवा विविधप्रकारनी चिंता ये गुंथाशे ? इहां एकज नपाय . ते उपाय पण तमाराथीज सिदि पामे, तेम , बीजायकी सिदि पामशे नहिं. सागरें त्यां तमने सादी कख्या , माटे तमें राजानी सनाने विषे अवलुं बोली पोतानुं इव्य राखो. कडुं के ॥ यतः॥ नित्र गेहस्स कमि, नियहवस्स ररकणे ॥ निपुत्तकए कूड, सुरकेसु नविषिंदियं ॥ १ ॥ जावार्थः-पोताना घरना कार्यने विषे, पोता नुं व्य राखवाने विपे,पोताना पुत्रने अर्थे,एटला कारणे जूटुं बोल्यामां दू पण नथी. कह्यु डे के ॥ यतः॥ न नर्मयुक्तं वचनं हिनस्ति,न स्त्रीषु राजन्नवि वाहकाले ॥ प्राणात्यये सर्वधनापहारे, पंचामृतान्याहुरपातकानि ॥ १ ॥