Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 168

१५६
जैनकथा रत्नकोष नाग चोथो.
वे धीगमांहे शिरोमणि एवो विमल बोल्यो के, हे मित्र ! तुं याज था लुं बधुं धीठा पणानुं धवलंबन केम कररी रह्यो बो ? ते सांजली सागरें कयुंके, धीगना सार्थे धीठाइ करवीज युक्त बे, वांका साथें वांकुं था, सर जन साधें सरल था, प्रवीणनी साधें प्रवीण था. जेम के लोक पण कहे
के खाडे लाकडे थाडो वेर, तेम वांके वांको ने समे समो. तेवारें वि मल लोचनें वरों करी उतावलो हलफल करतो थको कहेतो दवो के हे विमल ! जो ताहारी वात असत्य याय, तो तारी सर्व वस्तु माहरी थाय. तेवारें क्रोध चढावीने सागर कहे बे के, तें कही ते वात महारे प्रमाण बे, जो ए बात साची थाय तो तारी वस्तु इत्यादिक जे ने तेनो धणी पण ढुं था ! तेनुं कहेतुं विमजें पण मान्युं, हाकारो को एक एकना हा मां ताली पाडी सावेत करी पढी कमलशेवप्रत्यें सागर कहेतो हवां के, मो बन्नेनातुमें इहां साक्षी था. तेवारें कमलशेठ कोमल वचने करी सागर प्रत्यें कहे वे के, हे सागर ! तुं पण एहना जेवो केम याय के ? तुं तो माह्यामां मुख्य बो. ते सांगली विमल पोताना पिताने कहेतो हवा के, हे तात! तमें शुं हमणां पण मुऊ पुत्रने दलको पाडो बो ? एम करवाथी कां महोटाइ पामशो ? तेवारें कमलशेठें कयुं के इहां उतावलानुं काम नथ तुं तो न्हानो थइ बूटे पण मुकने जोगववुं पडे !
वली सागर कहे बे के हे कमलशेठ ! जो तारो पुत्र माहरे पगे यावी पडे, तो में जे होड करी बे ते हमणांज हुं मूकी खापुं, हजी कांइ बगडधुं नथी. तेवारे विमल बोल्यो एताहरु समय धन में लीधुं एम नकी जायजे. हवे तुं निदा माग निक्षा समयें तने कूतरा श्रावी पगे लागशे. ए रीतें घणा वाचाल था विवाद करता ते वे जण गाडानी पासें याव्या, तिदां विमल म
र धरतो को जुए तो ते शकटनो सारथि चांमाल प्रमुख सागरें कह्यो ह तो तेवो त्यां न दीवो, तेथी विमल जेटलामां उल्लासवंत थयो थको सा गरने पूढे ने तेटलामां यादर सहित सागरें सारथिने पूब्धुं जे ते गर्भवती स्त्री क्यों बे ? त्या ते सारथियें कह्युं के ते गर्भवती स्त्री नजीकना वनमां प्रसववा गइ बे. इहां पासेंना नगरमां ते स्त्रीनां माबाप रहे बे, तेथी ते स्त्रीनी माताने तेडवामाटें चांकालने मोकव्यो बे. हुं ब्राह्मण बुं ? अने ए तो वकिनी वढू बे. रे मार खाप्याथी एमनाथी रिसाइने हुं पाडोसी