Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 167

अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सदित. २५५ तेत्रणे जणा घोडे चड्या थका साथनी आगल जाय ,तेटले हवें विमल प्रत्ये सागर कहे , के हे मित्र ! चित्तने चमत्कार उपजे एहq हुँअणदीतुं अणसांजव्युं, कांक तुमने कडं. ते सावधान चित्तें करी सांजल. इहां थ की आगल पाकेल आंबानुं नरेलु गाडं हलवे हलवे चाल्युं जाय , तेह नो सारथि ब्राह्मण डेवली तेनी पासे पाणीनो नरेलो करबडो ,ते गाडा नी पनवाडे लाकडीमां जराव्यो ,ते ब्राह्मण कोढीयो ने तेना शरीरमांथी रक्तपित्त वहे ने वली पाणी निकृष्ट कष्टं करी हाले , तेणे करी पाणी गले में गाडाना हालवाथी मोहोलु डे, जे बलद जोतस्या दे, तेमां जमणे पासें जे बलद ले ते गलीयो , वली माबी बाजुनो बलद मावे पगे खोडो ,वली ते बलद माबी आंखे काणो जे. अने ते वेडियुं गाउं ने तेने पूठें रह्यो थको चांडाल यादेप करतो अगलातो थको हांके जे. वली ते गाडानी प बवाडे कोकनी वढू रीसाइने आवे , ते स्त्री मावा पगने विपे सर्वथा प्र धान लक्षणे करी सहित डे, पगे अणुाणी , तेना शरीरने विषे घणा यानरण , निश्चे ते स्त्री वणिकनी बे,ते गर्नवंती , इकडो प्रसव थनार बे,अने ते वली पुत्र प्रसवशे, ते स्त्रीना सकल शरीरने विपे कुंकुमनो रंग , अने चोटलो बकुलना फूलें गुंथ्यो बे,फूल वेणीमां गुंथ्यां डे,ते बहु मूव्यवालां बे, ने ते स्त्री, पहेरवा, वस्त्र कसुंबी नवु रंग्युं . वली ते गाडा उपर वेती ते पण सांगने स्थानकें वेठी .पण गाडामां बेठी नथी. गाडानो खेडुचेडीया उपर बेठो . सागरना मुखथी एहवी वात सांजलीने विमल कहे .या तुं हुं असत्य बोले ? एवी अकल्पित वात तो सर्वझविना बीजो कोई प ए कही शके नहीं माटे ए तहारी वात कोण सहहे ? तुं श्रावी वातो क्यांथी जाणी शके ? पण तहारी जीन घणी लांबी, तेणे करीने तुं यहा तहा लवारो कस्या करे ? ते सांजलीने सागर बोल्यो, कल्पांतें पण हुँ अ सत्य न बोलु,में तो गुरु पासेंथी सत्यव्रत लीधुं ,अने सत्यमांज महोटा रहेली, माटे महारं बोल केवारें मिथ्या न थाय. जो तुमने प्रतीति न होय,तो हाथमां कंकण बतां आरिसो शोधवानी जरूर नथी तेनी पेठे आ तहारा मुख आगल गाडं जाय , ते जश्ने जोइ थाव. कवि कहे ,के ए वात खरेखरी साची हती तो पण अनव्यनी पेठे सर्व प्रकारे ते विमलने सदहणा न ावी, जेमाटें सुबुधियानुं वचन र्बुधियाना मनमां केम उतरे ?