Jain Katha Ratna Kosh Part 04

SR No.: 010249
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1891
Total Pages: 477
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 63 MB

Page 162

१५०
जैनकथा रत्नकोप नाग चोयो.
कयुं के हुं वांढो बुं, ने फरतो फरतो कलिंगदेशथी श्राव्यो बुं. एवी वात तेना मुखथी सांजलीने ते धोत्रीयें जाएं जे ए कोइक परदेशी गरीब ले, एम जाली पोताना घरमा तेने राख्यो हवे ते धूने वस्त्र धोवानी कलामां प्र वीण बे, तेथी तेने वस्त्र धोवा थापे. ते शीघ्रताथ। धोइ नाखे छे. ने वली वस्त्र पण सारां धूए बे, तेथी ते धोबी राजी थयो. ए रीतें ते धोवीने वि श्वास माडीने एक वखत धोबी सुतो हतो तेवामां राजाना वस्त्र लइने ते धूर्त्त जागी गयो, तेथी ते धोबीनी पण लोकोमां हांसी थ.
हवे ते पुरना बधा माणसो ते धूर्त्तने केम पकडवो ? तेमां मूढ तनी ग यां, त्यारे अन्यायना हरनार राजायें पोतें ते धूर्त्तने पकडवानुं बीडुं जील्युं. हवे राजा द्वारपालने तेडावी कहेवा लाग्यो जे रात्रें दरवाजे तालुं देवं, ने महारा हुकुम शिवाय कोइने ते तालुं नघाडी देवुं नहिं. एम कही नगरना तमाम दरवाजा बंध करावी पोतें घोडे चढीने धूर्त्तने खोलतो हवो. पेलो धूर्त्त राजानां वस्त्र गधेडा उपर नाखी पोतें धोबी या दरवाजे याव । पो लीयाने दरवाजो खोलवानुं कहेतो हवो. तो तेथे दरवाजो उघाडवानी ना कही, नेकयुं के राजानो हुकम नशी. त्यारे पेला धूर्त धोबी क्युं के राजानां लुगडi बगडी जाशे, तो हुं जवाब नहिं दनं, ने नारो वांक का ढीश, त्यारे तुं जवाब देजे. ते धूर्त्तधोबीनी एवी वात सांजलवाथी पोली यो बीतो थको दरवाजो उघाडी देतो हवो. तेथी पेलो धूर्त नगर बाहीर नीकली सरोवरनी पाजें गयो, त्यां महिमारने सरोवरमां जाल नाख तां दीठो, तेथी ने कहेवा लाग्यो के हे मूर्ख ! इहां राजा धूर्त्तने खोल वा माटे यावे बे, माटे तुं जा, नहिं तर तुमने देखतां वैतज बांध. ते धूर्त्तना एवां वचनोयी ते महिमार पाणीमां नागे, तेवारें ते धून ते घेडाने सरोवरनी पानें चरतुं मूकी, जे राजाना वस्त्र हतां, ते पोतें पहेरी ने नगर सन्मुख श्राव्यो, हो ! जुन धूर्त्तनी गूढता कहेवी ले !
हवे राजायें धूताराने नगर बाहिर निकल्यो जाणीने पोलियाने यावी ने क के तें पोल केम उघाडी ? तेवारें पोलिये सर्व वृत्तांत कयुं. तेथी तें ने उलंनो दइने नगर बाहिर आव्यो, तो पेला धूर्त्तने व्यवहारिया रूपे दी ठो, तेथी ने पूढ़ के जो नइ ! इहां कोइ नरने गर्दनसहित तमें दीवो ? तेवारें धूर्ते कयुं हे नाथ! तेतो नाठो थको सरोवरना पाणिमांहे पेवो वे.