________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. २४ए हना नयथी बिहवा लागी,नय पामी थकी धूर्तनी साज रही,तेम करतां ते वेश्यानां निशयें घूर्मित नेत्र जेवारें थयां,अने निज्ञ यावी, तेवारें सुव र्णमय रत्ने जडित एहवा सर्वे अलंकार तेना अंग उपरथी उतारी लश्ने धूर्त नागी गयो. पडी ते वातनी नगरमा खबर पडवाथी गणिकानी हांसी थइ. त्यार पठी कामसेना नामें धूतारी गणिकायें चोरने पकडवानुं बी९ जील्युं. ते वात पण ज्यारे ते धूर्ते जाणी, त्यारे पंमितनी शालायें सांऊ व खतें गयो, त्यां जश् पंमितने कडं के शीघ्र कमाड उघाडो, अने आ पोथी ढुंआ, ते व्यो, ए पोथी घणी रूडी ने. नि. दुं तमने आपवाने आव्यो बुं, ते सांजली पंमित कहेतो हवो के हाल कमाड नहिं उघाडं. त्यारे ते धू तकडं के कमाड न घाडो, तो तमारो हाथ बहार काढीने आ पुस्तक ल्यो. तेवारे ते पंमितें पुस्तक लेवा हाथ बहार काढयो, तेवोज ते धूर्ते पोताने शस्त्रे करीने तेनो हाथ बेदी नारख्यो. ते लश्ने चालतो थयो. कवि कहे के ते महापापीठें कपट अगोचर केरों पण कल्युं जाय नहिं. हवे ते धूर्त ते पंमितनो हाथ पोताने हाथें बांधीने कामसेना गणिकाने घेर गयो. ते ग शिकायें धूतारो उलरव्यो, तेथी तेने कारमो प्रेम देखाडती हवी. ते धूता राये जाण्यु जे मने गणिकायें उलख्यो , तो पण तेनी साथें स्वेदाचारी पणे आपणे रमवू ! एम विचारीने तेनी साथै रमतो हवो. दंने करीने ते गणिकायें जाएयु जे एज धूतारो ने तेथी जेवो जवा लाग्यो तेवोज तेनो हाथ पकड्यो. हवे ते धूर्ते जे पंमितनो हाथ बेदीने पोताने दाथें बांधेलो हतो, ते बेद्यो. पनी ते गणिकाना घरमाथी सार सार वस्तु लइ पोताने स्थानकें चाल्यो गयो. जेवारें प्रजातनो समय थयो, तेवारें राजानी सना ने विषे ते गणिका आवीने ते धूर्तना देला हाथने देखाडती हवी. जेना हाथ देला हो, ते धूर्त जाणवो. एवी वात कहेती हती, तेटलामां ते पंमित देला हस्ते पोकार करतो राजसनायें आव्यो, ने तेणे पोतानुं सर्व वृत्तांत कह्यु, तेथी सघली सनायें ते गणिकानी हांसी करी. त्यार पनी रा जानो धोबी जे महाधून बे, तेणे ते चोरने पकडवा, बीडं जीव्युं. ने क हेवा लाग्यो के ए चोरने दुं पकडी लावं. अन्यायमांहे आसक्त एवा ते धूः ते धोबी, मने खोले , एवी वात जाणी, त्यारें धोबीने घेर रातने समय थाव्यो, ते धोबीयें तेने पूज्युं के तुं परण्यो बो के नहिं ? त्यारे धूर्ते