________________
२४० जैनकथा रत्नकोप नाग चोयो. नज वे एवी बाशंका, निवारण करवा माटे कहे जे के हां आ व्रतने विपे वचननुंज प्रधानपणुं वांब्युं ,कारण के थापण राखीने पढ़ी ना कबूल थवा थी जुटुं बोल्युं तेथी अलीक वचन थ\ माटे तेने आ बीजा व्रतमां कडं डे. ____५ पांचमुं कूडी सादी जरवी ते लेवडदेवडने विष कोइने सादी कयो होय, तेने लांच आपे अथवा क्षेषने वशे करी पोतें जूठी सादी जरे, ते था लोकने विपे अने परलोकने विपे पण अनर्थनो हेतु , जेम वसु रा जायें अज अदना अर्थनी जूनी सादी जरी, तेथी तत्काल मरण पामीने नरकें गयो ॥ लौकिकशास्त्रेप्युच्यते ॥ ब्रूहि सादयं यथावृत्तं, लंबतेपितरस्तव ॥ त्वदीयवचनस्यांते, पतंति न पतंति च ॥ १ ॥ नावार्थः-लौकिक शास्त्र मां पण कहे , के जेहवू ले तेहबुज कहे, तहारा पितरी , ते अधर रह्या , तहारा ते वचनने अंतें पडे, अथवा न पडे, एम जे तेमां कूड। सादीथी पितरीयो पडशे नरकें जाशे ? माटें कूडी सादी नरीश मां ॥१॥
यहां पारकी थापण उलववी अने कूडी सादी नरवी, ए वे प्रकार, जुठं बोलवू, ते यद्यपि पिदादिक संबंधि अतीक वचनमांहे अंतत थाय बे, तो पण लोकने विपे थापण मोसो अने कूडी सादी अति निंदनीय ब. माटे जूदां जूदां कह्यां. लौकिक शास्त्रमा का डे ॥ कूटसादी सुहवाही, कृतघ्नोदीर्घरोपवान् ॥ चत्वारः कर्मचांमालाः, जातिचांमालपंचमः ॥ १ ॥ तथा च ॥ हस्ते नरकपालं ते, मदिरामांस नदिणि ॥ जानुः टनति मातंगि, किं तोयं दक्षिणे करे ॥२॥ चांमाली प्राह ॥ मित्रशेही कृतघ्नश्च, स्तेय। विश्वासघातकः॥ कदाचिच्चलितोमार्गे, तेनेयं दिप्यते बटा ॥३॥ कूटसा दीमृपावादी, पक्षपाती जगढके ॥ कदाचिचलितो मार्ग, तेनेयं लिप्यते उ टा ॥ ४ ॥ नावार्थः-कूडी साख नरे, मित्रशेह करे, कस्यो गुण न जाणे, दीर्घ रोष राखे, ए चार, कर्म चांमाल जाणवा अने पांचमो जाति माल जाणवो ॥ १ ॥ तथा जानुपंमित पूछे ले के तहारा हाथने विपे मनुष्यनी तुंबडी , परंतु मदिरामांसनी नक्षण करनारी, एवी हे चांझालि ! ताहारा दक्षिण हाथने विपे जे पाणी डे ते शा माटेने ? ॥ २ ॥ तेवारें चांमाली कहे जे-जे मित्रशेही, कस्या गुणनो अजाण, चोरीनो करनारो, विश्वास घाती एटला जन मार्गने विपे चाल्या होय तेणे करी धरती अपवित्र था होय तेमाटे आ जलथी हुँ धरतीयें बांट नाखू बुं ॥३॥ कूडी सादी नरे,