________________
अर्थदीपिका, अर्थ तथा कथा सहित. १३३ जाने घेर जवानी निःफलताये करी विस्तार पाम्यो ने शोक जेहने एवां,घणा लोको ते सर्व कौतुकवंत एह जे दरिबलनुं चरित्र, तेहर्नु वर्णन करतां थका पोताना घर प्रत्यें जातां हवा. तिहां तेदिज अकस्मात् निमित्त कार ए थये थके ते राजाने वैराग्य नपन्यो जेमाटे महोटा पुरुषोनी एवीरीत ने.
हवे राजा पोतानुं देवू वालवा माटे हरिबलने पोतानी बेटी अने पो तानुं राज्य गुजमुहूर्ते बापतो हवो. जुवो ए राजानी आश्चर्यता कहेवी ने ? के जेणे राज्यकहि सर्व हरिबलने यापीने पूर्वला मुकत क्य करवाने काजे सजुरुपासें ज दीक्षा लीधी दीक्षा लश्ने मोद प्रत्ये जातो हवो.
हवे कंचनपुरना राजायें पोतानी पुत्री नाशी गयानुं वृतांत जाणी,खेद पामी, देशोदेश खबर कढावी. त्यारे पंथीजनना मुखथकी हरिबलनु त त्तांत सांजल्यु. कर्वा केः- ॥ वार्ताच कौतुकवती विशदाच विद्या, लोकोत्तरः परिमलश्च कुरंगनानेः ॥ तैलस्य बिंडरिववारिणि उर्निवारः, मे तत्रयं प्रसरतीति किमत्रचित्रम् ॥ १ ॥ नावार्थः-कौतुककारी वार्ता, निर्म ल तात्कालिक विद्या, मृगनी नानिनो लोकोत्तर परिमल एटले सुगंधमय कस्तूरी, ए सर्व पाणीने विषे जेम तेलतुं बिंऊ, विस्तार पामतुं उखें वारवा योग्य थाय ने एम एत्रणे विस्तार लोकोमा पामे ,तेमां आश्चर्य गुं ? ॥१॥ पडीअति हर्षवंत थहरिबलने पोतानो जमाइजाणीने प्रधान आदि महोटा पुरुषोथकी निश्चय करीने, कार्यना जाण एवा राजायें बहुमान थकी पुत्रनी पेरें हरिबलने तेडावी लीधो, ते हरिवल पण पृथ्वीने विषे इंश् सरखो सकल दिसेनायें परिवस्यो, पोतानी त्रण स्त्रीयो सहित, सर्व लोकोने कौतुक अने हर्ष करतो कांचनपुर नगरें घाव्यो. राजा तथा राणी पुत्रीने कहेवा लाग्यां के हे वत्से ? तें खडायें वर वस्यो, ते अघटतुं कगुं, पण तहारां नाग्यथकी तुं विश्वने पूजनीय एवो जरतार पामी, ते तहारं महोटुं नाग्य ? एम मातापितायें पुत्रीनी घणी प्रशंसा करी. प्रेमने ठेकाणे पोतानुं ठेकाणुं आपq एम जाणी राजा पोतानुं राज्य पण हरि बलने आपी पोतें राणीसहित दीक्षा लश्ने मोद जातो हवो..
हवे शत्रु- कटक, तथा शत्रुनुंबल, अने दर्प, जे अहंकार तप सर्पने टातवाने विषे गरुड सरिखो तथा नाग्यना उदयथकी महोटा राज्य पालतो, थको प्रजाने प्रीतिवंत यतो एवोजे हरिबल,ते त्रणे राणीने पटराणी करी