________________
३७४
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. घेर पुत्र थयो, ते जन्मथी मुंगो बहेरो थयो, तेथी तेनी उपर लोक हांसी करे थके ते मूल् क्रोधने वशथको कूवामां पडी मरण पाम्यो. तिहाथी मरी नंदगामने विपे ठाकोरने घेर दासपुत्र थयो, तेणे एकदा मदिरापान ने उन्मत्तपणे करी ठाकोरने गाल दीधी, ठाकोरें तेनी जीन कपावी तेथी महा पीडायें नूमियें पज्यो, रडवा लाग्यो. एवामां एक साधु चारित्रीयो ज्ञानवंत आव्यो, तेणे आवी कह्यु के हे नई ! तुं झुं रडे ले ? तुं तहारुंज पूर्व कृत कर्मसंनार. तेणें अर्जुनना नवथकी मामीने सघला नव कही संनला व्या, ते सांजलवाथी तेने जातिस्मरण ज्ञान उपनु, तेथी पोतानां करेंलां पा पने निंदतो साधुयें दीधेलो नमस्कारमंत्र तेने सांजलतो थको काल करीने तुशहां राजकुमर थयो बो. पूर्वनव अन्यासथी तुऊने नास्तिक मत आव्यो. राजा पोताना पूर्वनव सांजली जातिस्मरणें करी पूर्वनव चरित्र देखी था चार्यप्रत्ये कहेवा लाग्यो के हे स्वाम। ! तमें कडं ते सर्व सत्य , हवे मुज ने जीवादिक नवतत्त्वनी सहहणा यावी. जे तमें कह्यु, ते तेमज . महा रो एटलो काल निरर्थक गयो. हवे प्रसन्न थ संसार समुश्थी तारवा माटे मुझने दीदा द्यो, गुरु कहे. जहासुहं देवापुप्पिया मा पडिबंध करेह.
हवे राजा परम संवेग पाम्यो थको पुत्रने राज्य आपी पोतें आचार्य पासें दीक्षा लेतो हवो. गुरुयें शीखामण दीधी॥ यतः॥जयंजरे जयं चिके, जयंमा से जयं सए ॥ जयं नुऊतो फासंतो,पावं कम्मं न बंध ॥१॥ इत्यादिक गुरु शिक्षा पामीने निरतिचार चारित्र पालतो हवो. सकलसिद्धांत नणी प्रवचननो पारंगामी थयो. आचार्यै योग्य जाणी आचार्यपद दीधुं. अने क जीवने प्रतिबोधी पोतानी पाटे शिष्यने थापी पोतें जिनकल्प आदस्यो, "गामेएगराश्यं, नगरे पंचराश्यं ” ए रीतें विहार करता हवा, हले अव सरें पादपोपगमन अणसण करी सर्वार्थ सिम विमाने देवता थयो. तिहां स्वेवायें सुख जोगवी मनुष्यनव पामी चारित्र आराधी मोदें जाशे. ए समकेतनां स्थानकने विषे नरसुंदर राजानुं चरित्र सांजली दृढ थq. ए समकेतना शडशठ बोल सांजली हृदयमा धारी निश्चल समकेत आद र. जेम समकेत मोहनीय कर्मक्ष्य करी दायिकसमकेत आवे.
हवे सकलशास्त्रार्थनू निगमन वाक्य कहे . ॥ श्यसतसहि पयाई, उचिणि उ विउल आगमारामा ॥ संगहिया इब म