________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
३७३
"
गुरु कयुं विवेकरूप दीपक पामी अंधकारंमांहे कोण पेसे ? कोण रहे ? सन्मार्ग पामी उन्मार्गे कोण जाय ? ॥ यतैः ॥ जइ केवि पुवपुरिसा, अंधलया अंधकूव पडिया ॥ ताकिं सञ्चरकणं, जडत्ति तवं व पडियवं ॥ १ ॥ तद्यथा ॥ कोइक चार वाणीया व्यापारें धन उपार्जन करवा माटे चाव्या, अनुक्रमें चालतां चालतां लोहनी, रूपानी, सुवर्णनी धने रत्ननी खाल पा मी, लोह नाखी रूपुं जीधुं, रूपुं नाखी सुवर्ण लीधुं सुवर्ण नाखी रत्न जीधां. घरे यावी नवा घर कराव्यां, पाणिग्रहण कीधां, पुत्र पुत्री प्रमुख कुटुंबनी वृद्धि २. घणां धर्मकर्मनां कार्य करी इहलोकें परलोकें सुखी थयां, पण ते चारमा एक वाणीयो कदाग्रही हतो तेणें लोह लीधेनुं मूक्युं नहीं. तेने घणा बीजात्रा जणे समजाव्यो, तो पण जोहने मूकी रूप्य, सुवर्ण, रंन atri नहीं. घणा योजनसुधी लोहनो नार उपाड्यो पण लोह नाख्युं नहीं. a as रह्यो, ते वाणीयो पापनो प्राणीयो घरे प्राव्यो, दारि जोगवतां कालने प्राप्त थयो, इह लोकें परलोकें दुःखी थयो. ए दृष्टांतें हे राजन् ! तुं पण ते लोहवालीयानी पेरें पूर्वजवें दुःखी ययो हो तेम खागले नवें दुःखी थाइश. तेवारें राजायें पूयं में पूर्वनवें शी रीतें दुःख जोगव्यां बे ? तेवारें या चार्य राजाप्रत्यें पूर्व कहे बे. एहज नरतक्षेत्रें मवगाम नामें गाममां र्जुन नामें कुलपुत्र रहे बे. तेने सुश्रावक शुभंकर एवे नामें मित्र हतो, ए कदा ते गामें एक साधु पधास्था. तेवारें शुभंकर श्रावकें, अर्जुनने कयुं चा लो, साधुने वांदवा जइयें ! धर्मश्रवण करीयें ! तेने अर्जुनें कयुं हे मित्र ! में एमना यागमनुं रहस्य जाएयुंज बे, ए यागम सर्व लोकोने धृतवाने खर्थे धूर्त्तोयें करेलां बे, लोकने पासमां पाडवाने खर्थे तेनुं नाम सिद्धांत क aroj a. एवां वचन बोलवाथी तेणें कुकर्म उपायु अनुक्रमें ते अर्जुन म रण पामीने बागथयो, तेज बागने अर्जुनने पुत्र अर्जुनना श्राने दिवसें मारीने ब्राह्मणोने थाप्यो. तिहांथी मरीने रासन थयो, ते घणी ताडना तर्कना सहेतो नार वहन करे, ते गलीया रासनने कुंनारे घणो मायो ते aat मरण पामीने गर्त्तानुकर थयो, अचि नकरडे लोटतो थको प्रशुचि aण करतो थको रहे, तेने प्राहेडीना कूतरायें मारी नक्षण कस्यो, तिहाँ श्री मरी उंट थयो. तिहां पण घणो जार वहन करवे करी तेनी पीठ सडी ग. तेनी वेदनाथी मरण पामीने गोबर गामने विषे धना नामें वाणीयाने