Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 382

३७२
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. पाम्यो पण तेनो जीव कया रस्ताथी निकली गयो ! एवं को लिए मंजूषा मां दी नहीं, तेवारें में निर्धार कस्यो जे जीव नथी.
गुरुये कह्यं तेनुं दृष्टांत कहुं बुं, ते सांजल. कोक शंखवादक महाबल वान हतो,ते घणो वेगलो रही शंख वजाडे,तो पण सर्व कोइ जाणे जे ए अमारी पासेंज शंख वजाडे जे. एकदा राजा शरीरचिंतायें प्रवृत्त्यो बे, ते वारे वेगलो रही तेणें शंख वजाड्यो, तेथकी राजा दोन पाम्यो, राजाने बंधकोष्ट थयो. तेथी बाधा निसरी नहीं. राजायें ते शंखवादकने बंधावी अणाव्यो, अने कह्यु के एने मारी नाखो. तेवारें तेणें विनति करी के स्वा मि! में दूर रही शंख वजाव्यो बे, तो पण तमें जाण्युं जे महारी पासें र हीने शंख वजाडे डे, तो एमां महारो श्यो वांक छ ? जो महारं वचन न मानो, तो आप परीक्षा करो. राजायें कडं जलें दुं परीक्षा करुं . एम कही राजायें ते शंखवादकने निश्चिइ कुंजमां घाल्यो कुंनने घणो बूरी ली धो लेशमात्र विश्राव्युं नहीं, तिहां रही तेणें शंख फुक्यो, ते राजा प्रमु ख समस्तलोकें सांजव्यो, तो हवे ते शब्द कुंजमांहेथी कये मार्गे निकल्यो ? बिइ तो कोइ देखातुं न हतुं,तथा लुहारें लोह घड्यु, ते लोहमांहे अग्नि कया मार्गे पेठो बिइ तो हतुं नहीं, तेम जीव पण शरीरमांहे पेसतो निकलतो देखाय नहीं, पण बोलावीये तेवारें ढुंकारो करी नवे ने, ते जीव जाणजे.
वली राजा बोल्यो स्वामी ! महारी एक वात सांजलो. में एक चोरने प्रथम तोल्यो, पडी मारी नाख्यो, मास्या नंतर फरी पण तोल्यो, परंतु जीव निकल्या पडी तेमां वजन कमती थयुं नहीं. जो जीव होय, तो जीव जतो रह्यो तेनो नार उडो थवो जोश्ये, तेमाटे जीव नथी. ए वात निःसंदेह .
गुरुये कह्यु एक गोवालीयें एक दडो वायरे चरीने तेने तोव्यो पड़ी वली वायरो काहाढीने पण तोव्यो, तो पण सरखो उतस्यो तो हवे वायरानो जार क्यां गयो ? ए दृष्टांतें जाणवू, जे शरीरमांहे जीव पेसे तो शरीर जारी न थाय अने शरीरमांथी जीव निकले, तो हल न थाय. जीव अरूपी व्य , तेने चेतनादिक गुणें करी जाणीये. इत्यादिक अनेक प्रकारनी युक्ति प्रतियुक्ति सांजलीने राजा प्रतिबोध पाम्यो थको गुरुप्रत्ये कहेवा लाग्यो के महाराज! तमारे प्रसादें करी माहारुं बदु प्रकारें मोहविष गपुं, तो पण महारो नास्तिकवाद कुलक्रमागत आव्यो , ते केम मूकाय ?