________________
३५ए
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. बोली, स्वामी! हुँ पण प्रतिझा करुं बु ते सांजलो ! जो ढुं चंदनशेउनी पुत्री हश्श, तो महारी एठ तमने जमाडीश, तमारे हाथे हमालनी माफ क महारी शय्यासुधां उचकावीश, एवां वचन तेनां सांजली राजा क्रोधे जराणो थको अणमानीती स्त्रीयोना समूहमां तेने बेसाडी दीधी. अने तेनी साथै बोलवा चालवानो व्यवहार पण बंध कस्यो.
हवे चंश्लेखा प्रतिदिन अष्टप्रकारी पूजा करे, सौजाग्यकल्पद प्रमुख घणां तप करे, एकदा राजानी शिख मागी तपy उजमणुं करवा पिताने घरे आवी. पितायें तेनी धुर्बलकाया देखी कुःख करवा मांमयु. पुत्री कह्यु हे पिताजी ! दुःख म करो. जे वाव्युं होय ते खूपीयें,लरव्युं होय,ते पामी यें ! कीg होय,ते जोगवीये ! एम पिताने समजावी तपनुं जमणुं कह्यु.
पडी पिताने कडं अत्यंत रूपवंत अने सकल कलाकलापवंत एवी प चास कन्या मुजने आणी आपो. तथा तमारा घरथी मामीने महारा घ रसुधी बानी मानी एक सलंग खोदावी आपो. तथा महारा घरथी मांझी ने धार वासिनी देवीना देरासरसुधी बीजी पण एक सलंग खोदावी या पो. तथा महारा घरनी नीचेंनी सलंगमाहे एक महोटुं सुंदरप्रासाद करा वो. एटलु माहरुं काम करीने तमें निश्चित था. पड़ी महारी कला जून. जे पुत्रीनो पिता इव्यवान होय, तेने कां अडे नहीं. तेथी चंश्लेखायें कडं तेटलुकाम तेना पितायें व्यने बलें थोडा दिवसमां तैय्यार करी आप्युं.
पञ्चास कन्या जे आणी ने तेहने चंश्लेखायें सलंगना मार्गथी जा पो ताना पिताना घरमांहे गीत, नृत्य, वाद्य, वेणु, वीणा, तालवादन प्रमुख समस्त कला शीखावी. पनी मणिमय जिनप्रासाद कराव्युं , तेमां सिंहा सन मंमावी इंशणीनी पेरें चंश्लेखा बेसे. अने पचास कन्याउनी पासें रात्रिय नाय करावे, राजा बे पहोर रात्रि वखतें मृदंगादिक वाद्यनो श ब्द सांजली चमत्कार पामे, अने मनमां विचारे, जे ए नाद्य पातालने विषे! अथवा बाकाशने विषे! किंवा पृथ्वीतलने विषे थाय ने ! तेनो नि श्चय करवा माटें राजा पव्यंक मूकी नीचे वेसी कान देश सांजले. चंश्ले खा पण प्रनातना वाजां वागे के संगीत वीसी पञ्चास कन्याउने सलं गने रस्ते पिताने घेर मोकली आपे. अने पोतें पोताना प्रासादने विषे आवी बेसे, वली पण एक दिवसनो आंतरो नाखी तेमज मध्यरात्रिने