________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
३५७
एमज कराय ! राजायें पण ते वात कबूल करीने ते न्याय मंत्रीने दाये वहीमां जखाव्यो ॥ यतः ॥ बीजिनएव हि बीजं, क्षेत्रं नवतीह तद्धृतामे व ॥ डुर्ललितमहिनायो, निर्णयमेवं स्वयं चक्रे ॥ १ ॥
ए लोक सूडीयें राजाना दफतरमां लखाव्यो ने पोतें पुत्रने विरहें मूर्छा पानी ढली पडी. सूडो हर्ष पाम्यो उतो पुत्रने लइ गयो. प्रधाने शीत लोपचारें करी सूडीनें सावधान करो. सूडी पोताना धणी तथा पुत्रथकी विटी की श्रीशत्रुंजयतीर्थे जइ श्रीकृषनदेवनां दर्शन करी संसारथी वि रक्त थथकी कहती हवी ॥ यतः ॥ न गिहं न हि जरतारो, नय सयणा नेय अंगजाय ॥ सरणं इह संसारे, एग मिह जिमय मुत्तं ॥ १ ॥ एम कही अनशन की वेठी. अंतसमयें इर्जलित राजानो अन्याय तेना मन मां याव्या, तेमाटे मध्यमनावथकी कांची नगरीयें चंदनसागरशेठने घरे घणा पुत्र बे, तेनी उपर ए पुत्रीपणे उपनी, तेनुं नाम चंड्लेखा दीधुं. ते पूर्वजवना धन्यासी निश्चल सम्यक्त्वधारिणी जिनधर्ममांहे प्रवीण थइ.
पी तहां तेने राज्यसनादिकनी भूमि देखी जातिस्मरण ज्ञान उपनुं, सूडाडीनो जव दीगे, विवादनी वात सांजरी यावी, कर्मप्रकृति खेत्रस मास प्रमुख ग्रंथांना विचार जाणवामां प्रवीण थइ. तेवारें चिंतववा लागी जे राजायें अन्याय कीधो बे, माटें हवे एनां फल हुं एने देखाई. एवं म नमां विचारी चंदनसागर श्रेष्ठीनी पासें सेराह, खुगह, हांसला, नीलुखा, कालुया प्रमुख नानादेशना घोडा यणावी श्रीकार पायगायें बांध्या. डर्ज जितराजा जोवा याव्यो, घोडा देखी घणो हर्ष पाम्यो. वेचाता लेवानी मागणी करी. शेठें कह्युं ए घोडा हुं वेचतो नथी ए महारे घेर बांध्या रहे शे. वली राजायें कयुं ताहारा किशोर थाप. तेवारें शेठें पांच वर्ष पर्यंत माया प्या, तेमांथी घणा किशोर थया, तेवारें पोतानी पुत्री चंड्लेखाना कवाथी शेठें ते किशोर पोताने घेर खाली बांध्या ते वात अश्वर के जर राजा श्रागल कही. राजायें रोष करी चंदनशेठने तेडाव्यो, तेवारें चं लेखायें पिताने कयुं के राजा पूबे, तो कहेजो जे महारी पुत्रीने खबर बे.
हवे चंदनशेने राजायें पूजयं के तमें महारा अश्व किशोर केम लोधा ? शेतें कह्युं एवातनो जवाब महारी पुत्री यापशे. हुं जाणतो नथी. राजायें कयुं तमारी पुत्रीने डावो. तेवारें चंड्जेखा अद्भुत शृंगार करी सुखासने