________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
३४७ दासीने हाथें मोकव्या. दासी धनवतीना कह्याप्रमाणे बे न्हाना लाडु नरदेव तथा धनदेवने बाप्या अने एक महोटो लाडु सुरेंदत्तने प्यो. पण सुरेंइदत्त कार्याकुल हतो, तेथी तेणें खाधो नहीं, एमज राखी मूक्यो. अने बे नायें बे लाडवा खाधा. वली नूरख्या थया त्यारे सुरेंदत् पोतानो लाडवो अडधों अडध करीबे नाश्ने वहेंची आप्यो बेनाश्ये तरत खाधो,ते खातां वार मूर्ना खाइ पडी गया, तेनां घणां औषधादिक उपचार कस्या, पण कांश टांकी लागी नहीं, बे नाश्य काल कीधो. वैश्रमण शेवें सर्व स माचार जाण्या अने विचास्युं जे धनवती निचे एने मारशे, तेवारें सुरेंद तने एकांतें तेडीने शेते तेने सर्व वार्ता कही तथा सागरचंइनामांकित मुझ रत्न याप्यु, अने कह्यु के तुं तामलिप्ती नगरीयें जा. जो इहां रहीश तो ए उष्ट स्त्री तुऊने विषादिक प्रयोगें कपटथी मारशे.
एवं सांननी सुरेंदत्त तामलिप्ती नगरीये आव्यो, तिहां घणुं धन उपा जीने एकदा श्रीकृषनदेवना प्रासादें पूजाने अथै गयो. तिहां शासनदेवी चक्रेश्वरी मातानी मूर्ति , तेनो महोटो महिमा जागीने अहम तप करी ब्रह्मचर्य धारी थ देवीआराधन करवा वेतो. तेवारें चक्रेश्वरी प्रगट थश्ने बोली के हे वत्स ! तहारो पिता सागरचं अने मृगांकलेखा माता ए बे तुमने सिक्षार्थपुरी नगरीना प्रियमेलक उद्यानमां मलशे. तेमाटें खेद म कर. तुमने देखवाथी जेना स्तनमांहेथी दूधनी धारा वरसे, तेहने तुं तहारी माता करी जाणजे. लोक सागरचंपने देखी कहेशे, ए सुरेंदत्तनो पिता . आज थकी एक महीनामां तहारां माता पिता मलशे, एम नि श्य जाणजे. एवं कही देवी अदृश्य थइ. सुरेंइदत्त पण देवीने वचने श्री षनदेवने पूजी पारणुं करी सिक्षार्थपुर जणी चाल्यो..
हवे अवंतीसेन राजायें विजयराजाने जीती लीधो, तेवारें कटकथी विदायगिरी मागीने सागरचंड पोताने घेर आव्यो. माता पिताने पगे लाग्यो जे इव्य उपार्जन करी लाव्यो हतो, ते सर्व पिताने थापीने पड़ी मृगांकलेखाने घेर आव्यो. तिहां जेम चदुर्लीन मनुष्य शून्य देखाय, तेम ते घर पण मृगांकलेखा विना शून्य दीतुं, तेवारें विचास्युं जे ए गुं पीयर गइ ? किंवा को बीजो विचार होय तो ते केम घटे ?
पड़ी तिहांथी यावी माताने पूब्युं, तेवारें मातायें कह्यु के हे वत्स !