________________
३४६ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. मृगांकलेखायें कमु राजा कोण, अने ढुं कोण ? जा ढुं नथी पावती. ते सांजली प्रतिहारें कडं राजानियोग मानवोज जोश्ये, तेमाटे खुशीथी आवो, तो रूडं. ते सांजली मृगांकलेखा अणबोली रही, तेवारे ते सुखासने वेसाडी लश् जावा लाग्यो, मृगांकलेखा कपटें गांमी बनीने सुखासनथकी नीचें पडी, लुगडां फाडे माथें धूड घाले, लोकोने पथरा मारे, या तज्ञा बोले, ते जो वेश्यानी दासी तेने उपाडी पोताने घेर लश् गइ. मंत्र वा दीने तेडाव्या, मंत्रवादी ढकडा आवे, तो तेने माटीना ढेफाथी मारे. तेवारें मंत्र तंत्रने विषे निपुण एवो कनकबाद नामें पोतानो अंगरक्षक हतो, तेने राजायें कडं के एने श्यो दोष ? ते तुं जश्ने जो आव. • ते कनकबाहुयें तिहां जश् एकांतें श्रीचंप्रनस्वामीना शासननी अधि ष्ठायिका ज्वालामालिनी नामें देवी , तेने मृगांकलेखाना शरीरमा उता रीने पूबवा लाग्यो, के मृगांकलेखाने श्यो दोप बे. तेवारे ते देवी मृगां कलेखाने मुखें कहेवा लागी के एने कां पण दोष नथी परंतु ए माहास ती अवंतीराजाना मंत्री सागरचंनी नार्या परमश्राविका ,ते कर्मने वश इहां ावी चडी .अने शील पालवाने माटे घेली बनी गइ ,तेने तमें कुलदेवीनी पेठे आराधो के जेथी तमारं कल्याण थाय. __एवं सांजली देवीने विसर्जन करी राजा पासें जइ परमार्थ समजावी कनकबाहु पोताने घेर मृगांकलेखाने तेडी गयो. लोकोमांहे सती कहेवाणी. देवांगनायें साख पूरी. हवे मृगांकलेखा तिहां सुखें रही थकी चिंतववा लागी, के हा हा जूवो कर्मपरिणाम कहेवा छे !! महारो धणी सागरचंड किहां ! महारो पुत्र किहां ले ! महारी सबी चित्रलेखा किहां ! कहेवां विकट कर्म कीधां के एटलानो वियोग ढुं पामी ! वली माथे कलंक च ढेलु ! निरंतर एवी चिंतवणा करती तिहां कालदेप करे .
हवे मृगांकलेखानो पुत्र सुरेंदत्त महोटो थयो, तेवारें घणुं धन कमा इने पिताने वन्ननथयो ते जो धनवती जननी चिंतववा लागी जे ए सुरें इदत्त बतां महारा अंगजात बे पुत्र का सुखी थाय नहीं, तेम पिताना मानेता पण थाय नहीं, माटें ए सुरेंदत्तने विषप्रयोगें मारी ना. एवा अभिप्रायथी त्रण मोदक बनाव्या, तेमां बे न्हाना निर्विष कसा अने एक महोटो विषमिश्रित कयो, ते लाडु नांमागारें त्रणे नाइ वेग हता, तिहां