________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
३३७ माटे जे उत्सर्ग मार्ग राखी शके, तो ते घणुंज रूडं , परंतु जे उत्स गेमार्ग राखी न शके, तो ते ए नागार मोकलां राखीने समकेत पा से, तो पण नखं ॥ यतः ॥ महासवाणुना, सबनिसे होय पवयणे नवि ॥ अयंवयंतुलीला, लाहा कंखिव वागीय ॥ ५ ॥
हवे ए बए आगारने विपे मृगांकलेखानुं दृष्टांत कहे जेः-मालवदेशे उ जायणी नगरीयें अवंतीसेन नामें राजा राज्य करे , तेज नगरमा एक धनसार एवे नामें सार्थवाह रहे , तेनी रंना नामें नार्या डे, तेने मृगांक लेखा नामें पुत्री जे. ते बालनावथकी पण निर्मलसमकेतनी धरनारी श्री जिनधर्मने विषे तत्पर अने जीवाऽजीवादिक नवतत्त्वनी जाण .
एकदा ते कुमरी उद्यानने विषे धनसारसार्थवाहनुं करावेलु उत्तंगती रण शिखरबंध श्रीजिनप्रासाद , तिहां सकल सामग्री लश्ने पूजा कर वाने अर्थ गइ. प्रथम इव्यपूजा करीने पढ़ी जावपूजा निमितें कानस्सग्ग करी उनी रही . एवामां तिहां सागरश्रेष्ठीनो पुत्र पोताना मित्रने साथें लश् देव जुहारवा आव्यो बे. तेणें देव जुहारी वली नश्क पणाथी कान स्सग्ग धारी प्रतिमाने नमी पगे लाग्यो वांयो. ते जो हाथ तालोटो दे तेनो मित्र हस्यो, श्रेष्ठी पुत्रे पूब्युं शा कारणे हश्यो ? मित्रं कह्यु ए प्रति मा नथी पण धनसार्थवाहनी पुत्री मृगांकलेवा जे, तेने तुं पगे लाग्यो.
हवे ते श्रेष्ठिपुत्र मृगांकलेखानुं रूप जो कामनूतें ग्रस्त थयो थको घेर जश नखरडे पर्य। सूतो, मात पितायें बोलाव्यो बोले नहीं, घणुंए पूठे, पण पाडो उत्तर आपे नहीं. तेवारें तेना मित्रे सर्व वात मातपिता आग ल कही समजावी. मातपितायें कह्यु, ए योग्य वात , ते अमें करीगुं, तुं आवी जोजन कर, इत्यादिक घj समजावीने जमाडयो.
पबी तेज उद्यानमां तेज देरासरनी पासें सागरदत्ते पण एक श्रीरुष नदेवनुं प्रासाद कराव्यं, तेनी प्रतिष्ठा कराववा तेना दशान्हिकना दश मा दिवसने विषे जमणवार करीबे. तिहां धनसार्थवाहने तेडयो , ते कुटुंबसहित आवी नोजन करी मंम्पमां बेठा , तेवारें सागरदत्तें ज्यो तिषियाने संझा करी ते नपरथी ज्योतिषीयो बोल्यो जे श्राज विवाह मेलव वानो अत्यंत श्रीकार सर्वोत्तम श्रेयस्कर दिवस , एवो दिवस को का लांतरेंज थावे जे. जो धनसार्थवाहनी कन्या मृगांकलेखा अने सागरदत्त