________________
३३७
- जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. नो पुत्र सागरचं एबेहुनो विवाह आज थाय,तो सर्वोपरि रूडो योग गणा य, तेवारें धनसार सार्थवाह पण सागरचंठें रूप देखी हर्ष पाम्यो थको बोल्यो, नखं. एम कही तिहांज विवाह मेलवीने बेदु जण नव्या, पोतपो ताने घेर जइ विवाहनो महोत्सव करवा प्रवृत्त्या कन्याना बा कन्याने पीती चोली ,अने वरना बा वरराजाने पीती चोली .
एवामां सागरचं पोताना धनमित्र प्रत्ये कहे . के ते वखत देरास रमां में मृगांकलेखाने रूडी रीतें निरखी नथी, तेमाटें मुझने रूप जोवानी उत्कंठा , ते जो तुं महारी साथें आवे, तो तिहां जश् एy रूप रूडी री तें जो आवीयें, धनमित्रे कडं तुं पाटें बेठो बो ते शी रीतें निकली श कीश ? तेणें कडं रात्रै बार्नु बाहिर निकलवामां का विशेष नथी. एम क दाग्रह लइ बेगे, तेवारें मित्रं कर्तुं चाल जइ वीयें ? पढी रात्रं श्याम वस्त्र पहेरी हाथमा खड्ग लइ जिहां कन्या पाटें बेठी ने तिहां आव्या, ते अवसरें मृगांकलेखा पोतानी चित्रलेखा अने पत्रलेखादिक सखीयोना प रिवारें परवरी थकी पोत पोतामां गोष्टि करे , तिहां चित्रलेखा मृगांकले खाने कहे , के धन्य तहारो अवतार ! जे तुऊने सागरचं जेवो वर मव्यो॥ यतः ॥ अनुरूपकलाशाली, पंमितःसवयः सुधीः ॥ धनवाननुरक्त श्व, पुण्यैःसंप्राप्यते पतिः ॥ १ ॥
हवे स्त्रीजातिनो स्वनावज , के एक बोले तो तेथकी वली बीजी जे बोले, ते अवलुंज बोले, ते प्रमाणे पत्र लेखा बोली उठी के मृगांकलेखाने योग्य वर तो धनश्रेष्ठीनो पुत्र अनंगदेव हतो कारण के ते रूपें करी साक्षा त् अनंग जेवोज ले. तेवारें वली चित्रलेखा बोली जे मृगांकलेखाना वरने अर्थे संवर नामा ज्ञानीने पूज्युं तेवारें तेणें कह्यु के अनंगदेवतुं वीश वर्ष वायु , माटे ते योग्य नथी. तेथी अनंगदेवने झुं करीयें? ते सांजली पत्रलेखा बोली अरे सखि ! तुं जाणती नथी? जे थोडं होय तो पण अ मृत न जाणवू अने विष तो एक बार जेटलुं होय तो ते पण शा काम, __एवी सखियोनी वातो थती मृगांकलेखायें बेठी सांगली पण लाजनें लीधे निवारण कीधी नहीं.अने ते बेदु सखीयोनी वात सागरचं बानो रही सांजली, तेथी घणो रोपे चढी खड्ग काढीने मारवा दोड्यो, तेने मित्रे हा