________________
श
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. दृष्टांत देखाडवा सारं एक पाथो ते नाजनविशेष गुरुयें नदीनी वालुकायें नराव्यो. वली खाली कराव्यो वली जराव्यो वली खाली कराव्यो एम क रतां वालुका सर्व नडी गइ, अने पाथो खाली रही गयो. सागरचंशचायें पूज्यु के स्वामी ! ए श्यो विनोद कस्यो ? तेवारें गुरुयें तेना उपर नय दे खाड्यो के सांजल ! हे वत्स ! जेम वालुकायें नरेलो पहेलो संपूर्ण पायो तेम सुधर्मा स्वामी कने प्रतिपूर्ण श्रुत पामीयें, ते पण वली सातिशय पा मीयें. तेनी अपेक्षायें जंबुस्वामीमां कांक न्यून अल्पातिशय पामीये. जे कारण माटे बहाणवडीया साधु डे ए प्रकारे श्रुत न्यून थातां थातां या वत् महाराथकी तहारा गुरुपासें अति हीनश्रुत, अने तेथकी वली तहारे विपे हीनतर पामीये ते पण फुःसमकालना अनुनावथकी प्रणष्टातिशय पामीये. तेमाटे हवे श्रुतनो गर्व न करवो ॥ यतः ॥ आसवणं मईन, तर तम जोगेण ढुंति माविनवा ॥मा वहन कोवि गवं, अहमे को पिंमिन चं ॥ १ ॥ एवं कहे थके सागरचंशचार्य श्रुतगर्वनुं मिलामिछक्कड दे गुरुने खमाव्या. पली गुरु घणा शिष्यने परिवार परिवस्या तिहांथी विहार करी जिनशासनने प्रनावता पृथ्वीतलने पवित्र करता पहाणपुरने विपे अाव्या.
• हवे एकदा सौधर्माधिपति शकेंद माहाविदेहने विषे सीमंधरस्वामीनां वरखाण सांगले , तिहां अधिकार विशेषे निगोदना स्वरूपनो विचार चा व्यो ॥ यतः ॥ गोलाय असंखिजा, असंख निगोह हव गोलो ॥ इकमि निगोयए, अणंत जीवा मुणेयवा ॥१॥ अलि अपंता जीवा, जहिं न पत्ता तसा परिणामो ॥ उवङति चयंति य, पुणोवि तव तव ॥२॥ इत्या दि सौधर्मे निगोदना विचार सांजली हर्ष पाम्यो थको प्रजुने पूबतो हवो. हे स्वामी! आजना समयमांजरतदेत्रनेविपे एवा निगोदना विचार कहेनार कोइ किंवा नथी ? तेवारें लगवाने कयुं हे सौधर्माधिप! जेवो अमो नि गोदनो विचार कह्यो,तेवो विचार कहेनार जरतदेत्रमा एककालिकाचार्य जे.
ते वात सांजली इंश् आश्चर्य पाम्यो थको वृक्षब्राह्मण, रूप धारण करी ललाटें महोटुं टीबुं करी बादुयुग तथा हृदयमां तिलक करी महोटी, धोली, सर्वत्र सरखी जे दाढा, तेणें करी शोनायमान थश्ने कालिकाचार्य पासें आवी बेगे अने पूब्युं, कहो स्वामीजी ! श्रीजिनशासनने विपे निगो दना विचार केवी रीतना कह्या जे? आचार्य हर्ष पामीने जेहवा सीमंधर